tag:blogger.com,1999:blog-754265309679265943.post964134478699720410..comments2024-01-21T12:12:19.032+02:00Comments on ΠΛΑΝΗΤΑΣ: Τρια Κλικ Αριστερά. Αρκετά χρόνια μετά.ΠΛΑΝΗΤΑΣhttp://www.blogger.com/profile/05354886812237470316noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-754265309679265943.post-27643186362567835952009-10-13T09:43:24.288+03:002009-10-13T09:43:24.288+03:00χμμ... Νάσια γιαυτό υπάρχει πολυσημία στην ποίηση....χμμ... Νάσια γιαυτό υπάρχει πολυσημία στην ποίηση. Για να είναι πατρίδα για τον έναν αυτό που για τον άλλον μπορεί να είναι κόλαση.<br />Κόλαση το είδα τότε πριν τον καιρό του προβληματισμού, πριν να γνωρίσω "έξω" αυτές τις εικόνες που δεν υπήρχε περίπτωση να ζήσω στα παιδικά μου χρόνια. <br />Έκτοτε τα έζησα, τα ξαναδιάβασα αλλαγμένος και μίλησαν διαφορετικά μέσα μου. <br />Γι'αυτό και επιστρέφω κάθε φορά σαν σε πατρίδα. <br />Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι από τον καιρό που γράφτηκαν τα ποιήματα αυτά έχει αλλάξει το παραμικρό. <br />Ζούμε τη βαρβαρότητα ακόμη και σήμερα παντού, γιααυτό και δε με τρομάζει ούτε μου φαίνεται κόλαση αυτό που διαβάζω στο Τρία Κλικ Αριστερά. <br />Αυτά που συμβαίνουν γύρω είναι πολύ μεγαλύτερη κόλαση.ΠΛΑΝΗΤΑΣhttps://www.blogger.com/profile/05354886812237470316noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-754265309679265943.post-61795449719929572372009-10-13T01:17:20.717+03:002009-10-13T01:17:20.717+03:00και πάντα νικάνε στο τέλοςκαι πάντα νικάνε στο τέλοςthe Idiot Mouflonhttp://hlithioagrino.blogspot.com/noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-754265309679265943.post-83006450707221195392009-10-13T00:44:11.758+03:002009-10-13T00:44:11.758+03:00Στην ποίηση της Γώγου δεν μπορείς να περιπλανηθείς...Στην ποίηση της Γώγου δεν μπορείς να περιπλανηθείς σαν σε πατρίδα, αλλά, όπως ανέφερες νωρίτερα, είναι σαν να μπαίνεις στην κόλαση, γιατί κουβαλά μέσα της την οργή των κολασμένων.<br /><br />Η ποίησή της μιλά με "λέξεις και έννοιες σαν και αυτές: απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός", αναφέρεται σε "κουρελιασμένους απ' τ' αγριεμένα κύματα, σε πεταμένα υπολείμματα για πάντα απο δω και μπρος", "μετριέται πιάτο-πιάτο μαζί με τα κομμάτια των Πακιστανών στον πάτο του φωταγωγού", ανήκει σε όσους "μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουν την ίδια διαδρομή, ξευτίλα - μοναξιά - απελπισία, κι ανάποδα"<br /><br />Γι αυτό κι είναι "τσεκούρι που πάνω απ' τα κεφάλια μας γυρίζει", "είναι μαύρα πουλιά και σύρματα στα χέρια μας, στο λαιμό μας", "είναι σουγιάδες σε βρώμικα αδιέξοδα", είναι "η ελευθερία στις σόλες των αλήτικων παπουτσιών".<br /><br />Κι έχει χρώμα "άτιμο κόκκινο" που δεν το πιάνει καμιά μπογιά. Καταδικασμένη να χαθεί "με το όνειρο της επανάστασης έτσι αόριστα σπασμένη σε κομματάκια μες στην απέραντη μοναξιά". Έχοντας μάθει μόνο ένα: "Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".<br /><br />Όχι, η ποίηση της Γώγου δεν είναι γι αυτούς που ψάχνουν πατρίδα. Είναι γι αυτούς που αντέχουν να ζουν εξόριστοι.Νάσιαhttps://www.blogger.com/profile/02420314429158736655noreply@blogger.com