Σήμερα 25 Ιουνίου συμπληρώνονται 60 χρόνια από την έναρξη του πολέμου της Κορέας. Έχω την εντύπωση ότι εάν ρωτήσεις αυτή τη στιγμή 10 Έλληνες πολίτες οι 9 θα δηλώσουν άγνοια σχετικά με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού στην εμπόλεμη αυτή κατάσταση τη δεκαετία του 50. Και πως να είναι διαφορετικά, όταν η εντύπωση που λαμβάνουμε από εκπαιδευτικό σύστημα και Μ.Μ.Ε. είναι της "μικρής αλλά έντιμης χώρας που έχει μόνο αμυντικό στρατό".
Βλέποντάς την επέτειο το πρωί σε κάποια "σαν σήμερα" εκπομπή, μου ήρθε στο νου μία προ τριετίας γνωριμία που είχα κάνει στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ.
Τις παρέες του αεροδρομίου τις εκτιμώ και τις θυμάμαι, γιατί ένας άνθρωπος που βλέπεις για πρώτη και τελευταία φορά, μπορεί να σου πει πράγματα που δε θα έλεγε σε κάποιον γνωστό του από χρόνια.
Η κούραση ήταν αρκετά μεγάλη εκείνη τη μέρα, αλλά συνδυαζόταν με την γλυκιά αίσθηση του να διανύεις ένα μεγάλο μέρος της Γης μέσα σε 24 ώρες. Είχα ξεκινήσει από Κύπρο, με ενδιάμεσες στάσεις Αθήνα-Σιγκαπούρη-Σίδνεϊ, για να καταλήξω στην Αδελαϊδα και στο πανεπιστήμιο που θα με φιλοξενούσε για τους επόμενους μήνες. Μετά την απογείωση από Αθήνα σταμάτησα, όπως είναι φυσικό, να ακούω ελληνικά γύρω μου αφού οι επιβάτες προέρχονταν από άλλες χώρες.
Η τελευταία πτήση είχε, όμως, δύο απρόσμενους συνταξιδιώτες: ένα υπερήλικα παπά από την Ελλάδα με την παπαδιά του. Με πλησιάζει και αρχίζει την παντομίμα για να ρωτήσει τι ώρα φεύγει το αεροπλάνο: μία δείχνοντας το ρολόι του μία κουνώντας τα χέρια, μέχρι να με ακούσει να του λέω "μιλήστε ελληνικά" και να αλλάξει δέκα χρώματα από τη χαρά του.
Νησιώτης ήταν (από τη Λήμνο εάν δε με απατάει η μνήμη μου), του είπα ότι είμαι από τη Θεσσαλονίκη και αμέσως αρχίσαμε όπως οι περισσότεροι Έλληνες όταν συναντιούνται να βρούμε γνωστούς για να βγούμε στη χειρότερη κοντοχωριανοί και στην καλύτερη συγγενείς.
Βέβαια το πείραμα ήταν λίγο αποτυχημένο γιατί ο παπάς με ρωτούσε αν ξέρω κάτι καλόγριες στο μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας ή τον επίτροπο της ενορίας Αγίου Παύλου. Υπήρχε δηλαδή ένα χάσμα γενεών και αντιλήψεων, αλλά η συζήτηση συνεχίστηκε παρά τα όποια εμπόδια.
Αν και ρασοφόρος, είχε μία προφορά παλιού μάγκα, ήταν ένας ιερέας παλιάς κοπής και λαϊκός άνθρωπος.
Μου είπε ότι πήγαινε να συναντήσει τον αδερφό του που τον κάλεσε στην Αυστραλία. "Έχω καμιά δεκαπενταριά χρόνια να τον δω, μπορεί και να μη τον γνωρίσω τώρα" μου είπε.
Τον ρώτησα αν είναι η πρώτη φορά που βγαίνει από τη χώρα "Όχι έχω βγει πολλές φορές και στην Ευρώπη που πήγαμε με την ενορία και στην Κορέα όταν ήμουνα μικρός".
"Έχει ελληνορθόδοξους στην Κορέα;"
"Πριν γίνω παπάς πήγα, μικρός, να πολεμήσω"
Και τότε ήταν η δική μου σειρά να αλλάξω δέκα χρώματα.
Ήταν μια συζήτηση που δεν μπορούσα να περιμένω ότι θα κάνω με το συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά γι'αυτές τις περιπτώσεις βγήκαν παροιμίες όπως "τα φαινόμενα απατούν". Ο γέρος που είχα μπροστά μου ήταν ένας από τους 1.000 που είχαν αποσταλεί εκ μέρους της Ελλάδας στην άλλη άκρη του κόσμου, για να λάβουν μέρος σε ένα "πόλεμο δύο κόσμων". Η υποτιθέμενη διαμάχη μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, οδήγησε στην εμπλοκή πολλών χωρών, και την σύγκρουση των δύο παγκόσμιων στρατοπέδων,σε ένα πεδίο μάχης από τα σφοδρότερα στην διάρκεια του 20ου αιώνα.
Κι άρχισε να εξιστορεί χωρίς να του κάνω πολλές πιεστικές ερωτήσεις:
"Έρχονταν και μας έλεγαν: "σας εδόθη η τιμή να υπερασπίσετε τα ελληνικά όπλα εις την Κορέα".Εάν ήσουν μάχιμος, και δεν είχες τα κοινωνικά φρονήματα λερωμένα πήγαινες".
"Ούτε θυμάμαι πόσους σκότωσα. Έρχονταν οι σχιστομάτηδες κατά κύματα. Πρώτη γραμμή δεύτερη γραμμή εμείς με τα δυνατά τα όπλα τους καθαρίζαμε κρατούσαμε τη θέση μας. Μετά έκλαιγες όταν σκεφτόσουν πόσους έφαγες αλλά τι να κάνεις; Ή θα τον σκότωνες εσύ ή θα σε σκότωνε αυτός. Άλλη περίπτωση δεν υπήρχε"
"Όταν μας στείλανε με τους Αμερικανούς εκεί ήτανε ζάχαρη. Αυτοί τρώγανε ένα πρωϊνό που εμείς δε το είχαμε ξαναδεί ποτέ, τι αυγά θες τι μπέικον τι μαρμελάδες λες και ήμασταν σε ξενοδοχείο"
"Κάποιοι είχανε σχέσεις εκεί στην Ασία είχε πολύ καλές γυναίκες, πολύ καλές. Άλλοι αφήσανε εγκύους πίσω και θέλανε να μείνουν εκεί, αλλά οι αξιωματικοί δε τους αφήνανε και φεύγανε με δάκρυα στα μάτια. Δεν αφήνανε ελληνικό κορμί εκεί λέγαν τόσους έφερα τόσους θα πάω πίσω. Και που να ξαναπάς μετά στην Κορέα έπρεπε να δουλεύεις μια ζωή να βρεις τα εισιτήρια, μη τα συζητάς"
Ύστερα ήρθαν και τον κάθισαν σε ένα καροτσάκι γιατί είχε προτεραιότητα ως ηλικιωμένος για να μπει πρώτος στο αεροπλάνο. Του φαινόταν υπέροχο που τον πρόσεχαν τόσο και καμάρωνε ενώ ο υπάλληλος τον έσερνε μακρυά από τα μάτια μου.
Πόσο παράδοξο ήταν ότι ένας άνθρωπος που γνώρισε και άσκησε τόση βία στη ζωή του να γίνει ιερέας; Πολύ, αλλά σε τελική ανάλυση μπορεί να ήταν η υγιής αντίδραση ενός απλού ανθρώπου, το τελευταίο καταφύγιο ενός φτωχού νησιώτη από τις τύψεις. Δε μπόρεσα να μισήσω αυτό τον άνθρωπο ποτέ. Όμως δε θα σταματήσω ποτέ να μισώ εκείνους που τον εργαλειοποίησαν με τέτοιο φρικτό τρόπο, και τον έστειλαν σε ένα άγνωστο μέρος να σκοτώσει αγνώστους, εφοδιασμένο με πολλά κιλά προπαγάνδας και "συμμαχικών" όπλων.
καταρχήν πολύ σημαντική η διαπίστωση της πρώτης γραμμής ό,τι δεν λέει η τιβι απλά δεν υπάρχει και ούτε υπήρξε ποτέ........
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ σημαντική η μαρτυρία σου για τον άνθρωπο αυτό που ακριβώς εργαλειοποιήθηκε και πήγε τάχα να υπερασπιστεί τα ελληνικά όπλά στην............κορέα!!!
έγινε ιερεας το μόνο ποκούμπι για να ξορκίσει το κακό που προκάλεσε άθελα του
ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικά καθορισμένος και ακριβώς εργαλειοποιείται
..να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το ψωμί...
Άνθρωπος, προκαθορισμένος ή κοινωνικά καθορισμένος; 2
http://www.youtube.com/watch?v=z_ZQV2q10V8
Πολύ ενδιαφέρον osr. Είχα ακούσει για το συγκεκριμένο βίντεο πολλά αλλά δε το είχα δει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ακόμη στοιχείο που ξέχασα σχετικά με την Κορέα, ήταν το ότι ο ελληνικός στρατός πολέμησε στο ίδιο μέτωπο με τον τουρκικό, μάλιστα ο παπάς μου είχε πει ότι είχαν αρκετές απώλειες από τον εκτροχιασμό ενός τρένου στο οποίο επέβαιναν, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να το επιβεβαιώσω ιστορικά.
το βίντεο είναι κομμάτια από ένα άλλο κολλάζ διαφόρων ντοκυμαντέρ με τίτλο The evillness of power, ενός ανεξάρτητου αμερικάνου δημοσιοφράφου που έχει κανάλι στο you tube του mr1001nigts
ΑπάντησηΔιαγραφήτο οποίο μετέφρασε ο φίλος cres45 που είχε κανάλι στο ίντερνετ αλλά δεν γνωρίζω γιατί ο λογαριασμός του απενεργοποιήθηκε
και δείχνει ακριβώς πως η αλληλεγγύη των ανθρώπων σε παγκόσμια κλίμακα από τις ηπα στην ελλαδα και στην κύπρο και παντού μπορεί να μεταδώσει και να μεταφέρει την εναλλακτική γνώση που μας αποκρύβει η τιβι και οι δημοσιοκάφροι
ακριβώς όπως έκανες εσύ που μοιράστηκες την πολύ σημαντική αυτή μαρτυρία του ανθρώπου αυτού
ελληνοτουρκοινατοικοί ταπέλες άνευ σημασίας που χωρίζουν ή ενώνουν τους ανθρώπους για να τους ελέγχουν και όποτε τους βολεύει να τους στρέφουν τον ένα εναντίον του άλλου είτε εναντίον του "κοινού" τάχα εχθρού
νασαι καλα!
Απίστευτο! Ποιός θα το φανταζόταν; Δεν είχα ιδέα για αυτό και σ' ευχαριστώ. Υπάρχουν περαιτέρω στοιχεία στο ίντερνετ; Ώρα για γκούγκλ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα βρήκες σίγουρα τότε αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%A3%CF%8E%CE%BC%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1
και αυτό:
http://www.iospress.gr/ios2003/ios20031109a.htm
Αν κάποιος βρει κάτι παραπάνω σε e-πηγή που δε μας το "φατσάρει" με την πρώτη η google ας διαφωτίσει :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλα πλάνητα πως πάει ελπίζω ολα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω σε μια ανθρωπιστική τοποθέτηση πάλι επένδυσες σε μία κλαψοαριστερίστικη απόχρωση οσον αφορά το αρθρο σου για την Κορεά. Οσοι πήγαν ηταν ΜΟΝΟ εθελοντικά.Και ολο σε συλαμβάνω να αναφέρεις περιστατικά που αφορούν μια πλευρά (η επάρατος δεξιά πουλεγε και ο αείμνηστος Αντρέας(ναι οχι Ανδρέας ηταν δικός μας αυτός ηταν λαικός τύπος....τρομάρα μας)ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗ. Μήπως η λογοτεχνική κατεργασία θέλεις να αποτελέσει ενα ακόμα μέσω πειθούς.Αυτά προς το παρων.Πάω να ακούσω Slayer γιατί με συγχησες Κυριακάτικα χα χα.WAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRRRRRRRRR
Ε τώρα χρειάζεται να πω και ποιός.
Δαίμων φυσικά
Καμία κλαψιά. Η "λογοτεχνική κατεργασία" στην οποία αναφέρεσαι είναι μία μέθοδος την οποία ενστερνίζομαι για να προσεγγίζω το παρελθόν. Δεν αντιλαμβάνομαι την ιστορία απλά ως μία μεγάλη αφήγηση που μας εξηγεί πράξεις των "μεγάλων ανδρών" ή κάποιων ελίτ που καθορίζουν τις τύχες του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τη γνώμη μου η μεγάλη αυτή δομή έχει από κάτω άλλες μυριάδες υπο-δομές, προσωπικές ιστορίες όπως αυτή του παπά που θεωρούνται "ανάξιες" να μπουν σε βιβλία Ιστορίας.
Βέβαια υπάρχουν και ιδρύματα ή συγγραφείς που ασχολούνται με αυτές τις "ψηφίδες", αλλά έχω δει και πολλές τέτοιες μαρτυρίες ή αναλύσεις στο διαδίκτυο (ο doctor κατ'εμέ διατηρεί το καλύτερο ιστολόγιο στον τομέα αυτό: http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/ )
Τελικά όμως, δε μπορείς να πεις ότι στον κόσμο της πληροφορίας και του ελεύθερου blogging μπορεί να ξεγελαστεί κάποιος. Από το "καλημέρα" στο ιστολόγιο ξεκαθαρίζω την προσωπική του φύση, επομένως είναι γνωστό στους αναγνώστες ότι διαβάζουν τις δικές μου απόψεις, εντυπώσεις ή εμμονές και όχι κάποια υπέρτατη ή απόλυτη αλήθεια. Και ούτε δεσμεύτηκα ποτέ να κρατήσω "ίσες αποστάσεις" και να είμαι "politically correct". Φοβάμαι αυτούς που το υπόσχονται.
Πάω να ακούσω RAGE ζωντανά στην Κορέα!
http://www.youtube.com/watch?v=8kzc2x1i9Wk&feature=related
Οπως το θέτεις... ΔΕΝ εχεις δίκιο(μπορεί και ναι όμως). Για μένα αναμφισβήτητα το υποκειμενικό υπάρχει,πρέπει όμως να το πολιορκήσεις (αν και ποτέ δε θα το νικήσεις και ίσως να μην πρέπει να νικηθεί πρέπει να πολιορκηθεί όμως)τη στιγμή που θέλεις να δημοσιέυσεις.Φυσικά δεν μίλησα για ισες αποστάσεις και πολιτική ορθότητα μα για μια προσεγγίζουσα(οχι απόλυτη ή υπέρτατη)αλήθεια.Οσο για τις υποδομές που αναφέρεις, επιμέρους ιστορικά γεγονότα θα τα έλεγα εγώ, αυτή τελικά είναι η ιστορία.Βέβαια ωφείλουμε να τη δούμε λίγο πιο αθροιστικά πράγμα που αποτελεί και το αδύνατο σημείο μιας ομολογουμένως οχι και τόσο επιτυχημένης επιστήμης. Ειναι δυστυχώς ενα πολύ δυσκολο επιστημονικό πεδίο και πάντα θα υπάρχουν ...παραλειπόμενα.Πάντα υποστήριζα οτι η ιστορία θα πρέπει να εχει μια αυστηρά μαθηματική δομή, χμμμμ οταν μιλάμε όμως για ανθρώπινη δραστηριότητα (οχι ως ιστορική συγγραφή αλλά ως ιστορική πράξη ειναι αυτό όνως εφικτό?)είναι φυσικό να υπάρχουν επιπλοκές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Rage(ελπίζω να μην εννοείς against the machine χα χα) είναι γκρουπάρα και το τελευταίο τους καταπληκτικό τελικά αυτή ημπάντα γίνεται ολο και καλύτερη τους ακούω απο το 88-89 και γίνονται ολο πιο δυναμικοί. Ευγε νέε μου χα χα για τα ακουσματά σου.Ελπίζω τo live Νοτια Κορέα γιατί Βόρεια δε σε βλέπω καλά.
Μια ερωτηση Πλάνητα,θα ηθελα νε με πείς(απλά περιέργεια απο την οχι οτι είναι αξιοπερίεργο ή κακό το αντ΄θετο μάλιστα γιατί εχεις link το site του μακαρίτη του Λιαντίνη.
Δαίμων
Aπλούστατα γιατί τον θεωρώ έναν από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους και ποιητές που έβγαλε η σύγχρονη Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλοσοφικά νομίζω οτι έπασχε απο κάποιο αθεράπευτο αναχρονισμό βέβαια αυτό είναι πταίσμα μπροστά στους σύγχρονους Ελληνες φιλίσοφους που είναι αστα να πάνε.Πάντως συμφωνώ μαζί σου, μπράβο σου που τον εκτιμάς πέρα απο την πολιτικές διαφορές που σας χωρίζουν.Αυτά θα τα πόυμε σε κάποια μελλοντική καταχώρηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔαίμων
Αναχρονισμό εννοείς την συνεχή σύγκριση μεταξύ αρχαίου και νέου ελληνισμού ή κατάλαβα λάθος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπάνια επιλέγω ένα φιλόσοφο με αποκλειστικό κριτήριο την πολιτική του αντίληψη (εκτός εάν πρόκειται για πολιτικό φιλόσοφο). Οι φιλόσοφοι, όπως και οι συγγραφείς γενικότερα έχουν πολύ μεγαλύτερο βεληνεκές και επιδρούν στον ανθρώπινο ψυχισμό και χαρακτήρα, εάν είναι αξιόλογοι και μεγάλοι καταφέρνουν να οδηγήσουν το άτομο σε βαθύ προβληματισμό και αναζήτηση.
Όσο για τα προσωπικά πιστεύω του Λιαντίνη γνωρίζω την δεξιά (καραμανλική) κλίση που είχε στα νιάτα του ειδικά όπως φαίνεται από τα γράμματα που έστελνε όταν ήταν στον στρατό.
Βέβαια στη συνέχεια έκανε τον ιδεολογικό του κύκλο και στο τελευταίο του βιβλίο μιλάει για τους "αγνούς αναρχικούς των Εξαρχείων". Πιστεύω πάντως ότι τα συμπεράσματά του αφορούν όλους τους Έλληνες και όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές συμπάθειες/αντιπάθειές τους.
Έννοώ(προσωπική γνώμη)οτι δεν έχει αντιληφθεί εις βάθος την ελληνική κοινωνική εξελισημότητα(πως λέμε ελληνική ιδαιτερότητα χα χα).Μοιάζει να απευθύνεται (και σε επίπεδο ιδεών και οχι απλά τον τύπο της γλωσικής έκφρασης)σε ένα μεσοπολεμικό ελληνικό φιλοσοφιλολογικορομαντικό κοινό.Στους φίλους του Παλαμά, του Συκουτρή, του Σικελιανού, της εφημερίδας Εστίας και των εσπερινών λογοτεχνικών αναγνώσεων διφόρων λογοτεχνικών ομάδων.Η ευγενική ψυσή του Λιαντίνη δεν αντιλαμβάνεται ή δεν θέλει να εναρμονισθεί με τη στροφή που η νέα φιλοσοφία ενέχει και η νέα κοινωνία εχει ανάγκη.Κάτι που κατάφερε για παράδειγμα στον απόλυτο βαθμό ο Αριστοτέλης και ο Χέγκελ(και οι επιγονοί τους. Οι πολιτικές γραμμές δεξιός και αριστερός δεν υπάρχουν.Ηταν μεγάλος πατριώτης και κολημένος με τον Ελληνικό πολιτισμό.Ο ιδεολογικός του κύκλος δεν έκλεισε ποτέ οπως το εννοείς.Ισα ίσα που στο τέλος αφιερωθηκε ολοκληρωτικά στον ελληνικό μυστικισμό.Τα συμπερασματά του αφορούν κάποιος.Λυπάμαι αλλά τίποτα δεν πρέπει να έχει ολοκληρωτικό χαρακτήρα.Απο την αρχή που είδα το link με τράβηξε την προσοχή και ηθελα να σε ρωτήσω σχετικά.Πάντως ρε πλάνητα την ψάχνεις εις βάθος και η πρώτη παράγραφο της απαντησής σου με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Λυπάμαι(ως πλανητική αντιπολίτευση)που αναγκάζομαι να σε δώσω συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔαίμων
Θα σου περιγράψω ένα περιστατικό από την τελευταία φορά που βρέθηκα σε μία παρόμοια θέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει ένας αθλητικογράφος του οποίου το στιλ προσέγγισης/γραφής μ'αρέσει και όποτε πετύχω τη στήλη του στο ίντερνετ διαβάζω.
Είναι τύπος ο οποίος ασχολείται όχι μόνο με μπάλα, μπορεί το άρθρο του να αρχίσει από το τελευταίο μπαράζ Β Εθνικής να συνεχίσει με σχόλια για την κινηματογραφική προφορά των Βρετανών και να τελειώσει με τις εμπειρίες του από ένα μεθύσι σε μπουφέ εταιρίας.
Μία φορά λοιπόν έγραψε ένα κείμενο που στην αρχή του καταφερόταν εναντίον της αγαπημένης μου ομάδας, ειρωνικό στιλάκι μέχρι εκεί που δεν παίρνει, ενώ τελείωνε με ένα παραλήρημα κατά των "αλητών που παραβιάζουν το copyright" και των σύγχρονων διεκδικήσεων γενικότερα.
Του έστειλα ένα e-mail από εκείνα που τα γράφεις περισσότερο για προσωπική εκτόνωση παρά επειδή περιμένεις ότι ο συντάκτης θα σου απαντήσει.
Ήταν μία επιστολή κραξίματος.
"Μ'αρέσει ο τρόπος που γράφεις, περνάω ευχάριστα το άρθρο σου αλλά όταν φτάνεις σε μία συγκεκριμένη ομάδα και σε ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, τα αντιμετωπίζεις με απίστευτη προκατάληψη. Αυτά τα κολλήματά σου είναι που δε μπορώ να καταλάβω"
Μπορεί να είχε και μερικά "γαλλικά" το email, αλλά αυτή ήταν η... κεντρική ιδέα.
Εκείνο που δεν περίμενα όμως έγινε, και ο συντάκτης του άρθρου απάντησε.
"Ξέρεις ποιό είναι το πρόβλημα; Ότι τα δικά μου κολλήματα είναι διαφορετικά από τα δικά σου"
ΥΓ. Βρε Δαίμωνα μήπως είσαι εξόριστος Θεσσαλονικιός στην Πάτρα, ή απλά υιοθετείς το ιδίωμα του ιστολογίου και του γράφοντος;
Γιατί άντε ότι θα μου έδινες συγχαρητήρια ίσως να γινόταν κάποτε, αλλά να με δώσεις δε θα το περίμενα ποτέ!
Παρόλο τις τεράστιες ακαδημαίκες μου γνώσεις την άψογη γλωσσική χρήση και γραμματική κατάρτιση που διαθέτω(χα χα ωπα Δαίμωνα μας απάυτωσες χα χα) καμιά φορά με (χα χα νο 2) ξεφεύγουν μερικές "τοπιογραφίες".Ναι ορθώς κατάλαβες δεν έχω σχέση με την Πάτρα παρά μονο επαγγελματικής φύσεως. Η οποία είναι ομολογώ περιέργη φάση.Οπως καταλαβαίνεις δεν κατάλαβα καν που κολαέι αυτή η αναφορά με το δημοσιαγράφο...Τα κοληματά σας είναι κοινά,μπαλίτσα και άγιος ο Θεός απλά υπάρχει ενας διαφορετικών αποχρώσεων αντικατοπρισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔαίμων(ο ενας, ο μοναδικός)
Οπότε λες να υπάρχει μια κοινή συνισταμένη Δαίμωνος και Πλάνητα? Who knows?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου είναι η Μέρκελ να πανυγηρίσει μετά την ηττα της Γερμανίας.Ρε τι τους έκανε ο Ινιέστα μιλάμε για παιχταρά.ΕΤΣΣΣΣΙΙΙΙ.Και Κυριακή VIVA ESPAGNA.
Γαμώτο ξέχασα τζίφρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔαίμων(τι άλλο?)
Απλά εννοώ ότι μπορεί καμία φορά να διαφωνείς σε όλα (ή σχεδόν σε όλα) με κάποιον και να συνεχίσεις να τον διαβάζεις. Και είναι ένα θέμα εκεί: τι σε τραβάει; Ο τρόπος γραφής; το ανεστραμμένο σου είδωλο; δε ξέρω γιατί δε το έχω απαντήσει ακόμη ούτε για τον εαυτό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή