Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια..
Σκοπός της ζωής μας ειναι το σεσημασμένο δέρας της υπάρξεώς μας..
Α. Εμπειρίκος
Σε απόλυτη αναντιστοιχία με την γοητεία των stencils , ο έρημος δρόμος που πέρασα χτες το βράδυ. Μεταμεσονύκτια βόλτα στην παλιά πόλη της Λευκωσίας.Στα στόρια από τα καταστήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων εγκαταλειμένα, ήταν γραμμένα από περαστικούς διάφορα: από καλέσματα σε εκλογική αποχή, μέχρι εφηβικά graffiti και σχήματα.
Δεν με ενδιαφέρει ποιός ανέλαβε τον "καλλωπισμό" των τοίχων του δρόμου με μία αντιαισθητική άσπρη μπογιά. Ίσως ο νεωκόρος της παρακείμενης εκκλησίας. Ίσως κάποιος μαγαζάτορας με καλλιτεχνικές "ευαισθησίες". Το έργο του πάντως, το μόνο που απέδειξε ήταν να αναδέιξει την κυριαρχία του απόλυτου κενού ως κανόνα στην καθημερινότητα αυτής της πόλης. Δεν θέλουμε να συμβαίνει απολύτως τίποτα. Όπως είπε πριν κάποια χρόνια ένας ωραίος ποιητής "Κλείνω τ'αυτιά μου σε κάθε ψέμα/ που μου ξυπνά φόβο παράλογο/ είμαι περήφανος που ζω σαν τον καθένα/ στην αυτοκρατορία των ανάπηρων"
Αχ, τι μου λες τώρα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι στη Φανερωμένη πριν λίγες μέρες αργά το βράδυ. είχε ένα πάρτυ, κάτι τέλος πάντων. κάποιοι έφηβοι γράφουν με σπρέυ μαλακίες. κάθομαι λίγο πιο κάτω και τους κοιτάζω, θέλω να τους πω ότι αγαπώ αυτό το πεζοδρόμιο, αγαπώ αυτό το κτήριο με το υπέροχο μπαλκόνι, κι αν θα "επέμβετε εικαστικά", σας παρακαλώ μην γράφετε Ι καρδούλα Nicole, μην ζωγραφίζετε κώλους και πέη. τουλάχιστον κάτι που θα αξίζει τον κόπο να καταστρέψεις τόση ομορφιά. δεν είπα τίποτα. γιατί ποιος είμαι εγώ να κρίνω τι αξίζει ή όχι να γραφτεί; διαφωνώ με τη λογοκρισία και σίγουρα δεν θα την κάνω εγώ. λυπήθηκα να σου πω την αλήθεια. λυπήθηκα πραγματικά. από την άλλη, είναι 15χρονα παιδιά και οι μαλακίες τους στον τοίχο, είναι μια ένδειξη ότι τούτη η πόλη εν ζωντανή. Ακόμα. Εψές το βράδυ, ο παρέας με την άσπρη μπογιά φρόντισε να μην υπάρχει τίποτα, ούτε κώλοι, ούτε πέη. Οι σεμνότυφοι ησυχάσαμε. εγώ λυπήθηκα. ξανά.
"είναι 15χρονα παιδιά και οι μαλακίες τους στον τοίχο, είναι μια ένδειξη ότι τούτη η πόλη εν ζωντανή"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες φορές το έχω πει... η Λευκωσία είναι μια πόλη με ψυχή, κι ας λένε ότι θέλουν. Και η ψυχή της πόλης είναι στα συνθήματα, στο midget factory και τις αφίσες που ζητάνε απαντήσεις, στα μισοκατεστραμμένα κτίρια. Και σε πολλά άλλα μικρά και ασήμαντα που όμως τελικά κάνουν τη διαφορά...
κρίμα.