Μία βόλτα απ'τον Φεγγίτη

Το άτακτο έντυπο "Φεγγίτης" το συνάντησα σε μία από τις μεταμεσονύκτιες βόλτες μου στην πλατεία Ναβαρίνου στην Θεσσαλονίκη. Ο χαρακτήρας του μπορεί ίσως να ξενίσει, ιδίως από την στιγμή που θα δεσμευτούμε σε όρους σύμβασης, στράτευσης, ταυτότητας.
Προτείνω ανεπιφύλακτα μία βόλτα από το blog τους, από το οποίο αναδημοσιεύω το κείμενο "Αθηναϊκή Τοπογραφία"

Αθηναϊκή Τοπογραφία

Αθήνα. Μια μητρόπολη του σύγχρονου κόσμου. Μια πόλη ζωντανή, προκλητική και θρασύτατη, που η ολοένα και οργιαστικά ακμάζουσα γοητεία της, την μετατρέπει σε σύγχρονη χώρα των Λωτοφάγων. Μια βραδιά στην λάγνα Αθήνα αρκεί για σύνδρομα μανιακής μεταδημότευσης. Οι τελευταίοι ειδωλολάτρες μελετητές του αστικού φαινομένου πολύ εύστοχα εδώ και μια δεκαετία περίπου παρατηρούν την μείωση του ελεύθερου πληθυσμού και συνεπώς την παρακμή των αρχαίων πόλεων, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο, η Λάρισα, η Νέα Υόρκη. Η Αθήνα τώρα!!! Η αντίδραση στην ολοένα και αυξανόμενη κυριαρχία της λαϊκής παρακμής, της προλεταριακής μιζέριας και της προαστιακής λεηλασίας της αυθεντικής ζωής απέκτησε γρήγορα μια συγκεκριμένη μορφή στο αίτημα για τη δημιουργία ενός σύγχρονου αστικού κέντρου που στον πυρήνα του θα βρίσκεται ένας πολίτης, ο οποίος θα υπηρετεί σχεδόν με θρησκευτική στάση την επιτέλεση ενός νέου κοινωνικού περιεχομένου. Ενός κοινωνικού περιεχομένου που απαιτεί σαν κοινωνικό μέσο την δράση του κάθε πολίτη εντός και μόνο της πόλης ωσάν να κατέχει το αξίωμα magister untriusque militiae. Η Αθήνα, λοιπόν, σαν μια νέα κοινωνικοφιλοσοφική στάση και θέση στην ανθρωπολογική ερωτηματοθεσία «που πάει ο άνθρωπος». Αλλά ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι Αθηναίοι. Ας αφήσουμε τους ελεύθερους Αθηναίους να μας συστηθούν και να μας συστήσουν την πόλη τους. Στα ίχνη του Νίκου Παπασωτηρίου, διάσημου σχεδιαστή ρούχων. Στα ιδιαίτερα δωμάτια του Φράββιτου Παιδικούλη, εικαστικού και συγγραφέα. Τέλος, ανάμεσα στις σκέψεις της Γάλλας Hadrill Δεληβοριά, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιήτρια, κοινωνιολόγος. Όλοι τους Αθηναίοι, στην ερώτηση «πως νιώθουν κάνοντας απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας τους» απαντούν πως απλά έκαναν το χρέος τους απέναντι στις προσωπικές τους δεσμεύσεις. Ο Νίκος Παπασωτηρίου δεν έχει κόμπλεξ, έχει όμως δύναμη, ξέρει κόσμο και διαθέτει προσωπικότητα. Οι υποχρεώσεις του δεν του αφήνουν χρόνο για τίποτε. Δεν παρακολουθεί τηλεόραση, δεν βλέπει θέατρο, δεν πηγαίνει σινεμά και φυσικά δεν γνωρίζει το παραμικρό για τα ελληνικά εικαστικά δρώμενα. Στο εξωτερικό όμως πηγαίνει σε εκθέσεις, βιβλιοπωλεία, δισκάδικα. Ξεκίνησε από την Κηφισιά για να κατέβει και να αλώσει το Κολωνάκι. Οι κατευθύνσεις της γνώσεις του ακούγονται παράλογες. Τι πάει να πει αφηρημένη γνώση. Ο Νίκος Παπασωτηρίου καταλαβαίνει μόνο την παραστατική γνώση των πραγμάτων. Εξάλλου, τα αντικείμενα που σχεδιάζει είναι συγκεκριμένα. Και σε ότι αφορά τις κατευθύνσεις, τα βράδια κατευθύνεται στο Γκάζι, για κλάμπινγκ, χορό και αγοραίο έρωτα. Αυτοπεποίθηση και απενεχοποίηση λοιπόν. Ο Φράββιτος Παιδικούλης λατρεύει την Κοκκινιά και την Ηλιούπολη, συχνάζει στο Μπρίκι, στο ψυγείο του υπάρχει πάντα κοκακόλα λάιτ και η capture R60/80tm abrasion rides του Dior, θα ήθελε να ζούσε στον Μεσαίωνα και το φετίχ του είναι το πλυντήριο πιάτων. Αγαπημένος του καλλιτέχνης είναι κάποιος Simon Olmsted. Μπορεί και να υπάρχει. Όπως όλοι οι σύγχρονοι Αθηναίοι έτσι και ο Φράββιτος πρέπει να περιγράφει τον εαυτό του με μοναδικό τρόπο. Η αβασάνιστη ελευθερία και η έμφυτη σοφία του δεν του παρέχουν δωρεάν την ατομική του ευτυχία και αυτοπραγμάτωση. Αυτά τα έχουν όλοι οι Αθηναίοι. Χρειάζεται ένα λεξιλόγιο που η κατανόησή του απαιτεί κόπο, την γνώση ενός μυστικού μύθου για την τέχνη της ηδονής, μια στροφή στο μεταφυσικό επαναδιατυπωμένο με όρους βιρτσουαλ ριαλιτι. Η ζωή του Φράββιτου είναι για τον ίδιο ένα αίνιγμα που κάθε πρωί του διατυπώνεται με νέα εκφορά. Με αυτοπεποίθηση ο Φράββιτος Παιδικούλης είναι εδώ και τώρα, παντού και πουθενά. Η Γάλλα Hardill Δεληβοριά δηλώνει παράφορα ερωτευμένη με την πόλη και τους κατοίκους της. Αν μπορούσε θα είχε κάνει έρωτα με όλους. Αλλά δεν μπορεί. Δεν αντέχει την μονοτονία και την επανάληψη και πως θα μπορούσε άλλωστε ζώντας σε μια πόλη που υπόσχεται τα πάντα. Η ζωή για την Γάλλα είναι συναρπαστική και ξεπερνά με την ορμή της φόβους, ταμπού, κόμπλεξ. Και αυτό το ανακαλύπτει κάθε φορά στο κρεβάτι του πλαστικού χειρουργού. Τη συναντάμε στον ιατρείο του Σάκη Σκούρα στο Κολωνάκι, με γυψονάρθικα στη μύτη, να διαβάζει κάτι για τον βιταλισμό και τη ρωτάμε τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους Αθηναίους. «Οι Αθηναίοι έχουν αυτοπεποίθηση». Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, αυτό δεν είναι απλά αυτοπεποίθηση. Αυτό είναι η ΝΕΑ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΑΥΤΟΠΗΠΟΙΘΗΣΗ.