Παιδεία-Μπακάλικο

Διαβάζοντας το πρωτοσέλιδο και την ανάλυση αυτή της εφημερίδας "Μακεδονία", μου έρχονται στο μυαλό προσωπικές αναμνήσεις από συζητήσεις που γίνονταν στην τάξη την κρίσιμη -για την Ελλάδα- περίοδο του Λυκείου, όταν καλούμασταν (είναι όντως αστείο) στην ηλικία των 16-17 χρόνων να λάβουμε "αποφάσεις ζωής" σχετικά με το πανεπιστημιακό μας μέλλον.

Πέρα από τις εγγενείς αδυναμίες του νεοελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, που μας καθιστούσαν περισσότερο "λύτες" παρά μαθητές με την πλήρη έννοια της λέξης μετακινώντας το ενδιαφέρον από την διαδικασία της μετάδοσης γνώσεων σε αυτήν της αξιολόγησης, είχαμε και την επιλογή σχολής με καθαρά οικονομικά κριτήρια, πόσο μακρυά είναι από το σπίτι μου, πόσα λεφτά θα μου αποφέρει η απόκτηση του πτυχίου σε μία χ,ψ σχολή, εάν υπάρχει επαγγελματική αποκατάσταση άμεσα ή μακροπρόθεσμα κλπ.

Να σημειώσω ότι η νοοτροπία αυτή, δεν περιοριζόταν στα παιδιά εκείνα που αντιμετώπιζαν προβλήματα οικονομικής στενότητας, αλλά βρισκόταν σε μία ξεκάθαρη πλειοψηφία ανεξάρτητα από την οικονομική και κοινωνική προέλευση.

Παιδεία-μπακάλικο, λοιπόν, από τους καθηγητάδες μας που διδάσκουν (;) το μάθημα του Επαγγελματικού Προσανατολισμού, από τους γονείς μας που υπολογίζουν περισσότερο την τσέπη τους παρά την κατάρτισή μας, από εμάς τους ίδιους που μετράμε βάσεις και σχολές όπως τις τιμές του κωλόχαρτου.

Περαστικά