Ένα ποιήμα του Γιάννη Τζανετάκη

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ

Ώσπου το βράδυ τα γυαλιά πιστόλι τραβώντας
έφερα πίσω το κορίτσι μου
Είχαν τα μάτια του διανύσει λεωφόρους
με δυό βολές το τίναξα
κι άρχισε να μ'αγαπάει ξανά
βγήκα στην πόρτα και ακολουθούσε
αίμα και φως το κορίτσι μου