Παίρνοντας αφορμή από μία γνώριμη τον τελευταίο καιρό φιγούρα, αυτή του τσολιά της εκπομπής"Ελληνοφρένεια", ξανασκέφτομαι πόσο κατασκευασμένη είναι η ειδωλοποίηση της "εθνικής" αυτής φορεσιάς.
Κατά πρώτο λόγο, το ότι αυτή η ενδυμασία δεν είναι αποκλειστικό δείγμα "Ελληνικότητας", μπορεί να το διαπιστώσει ο καθένας με μια απλή βόλτα στο ανάλογο άρθρο της wikipedia, αν και θα πρότεινα το πολύ πιο εμπεριστατωμένο βιβλίο-μελέτη του Πετρόπουλου "Η ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ".
Το ζήτημα με είχε απασχολήσει από πολύ μικρή ηλικία. Καθώς γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μία περιοχή της οποίας οι κάτοικοι είναι στην πλειοψηφία τους προσφυγικής καταγωγής, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί στις εθνικές επετείους, οι δάσκαλοι και καθηγητάδες έβαζαν κάποιους από μας να φορούν αυτήν την παράξενη στολή, με την οποία δεν είχαμε καμία σύνδεση αναμνήσεων ή παραστάσεων. Μια παραδοσιακή στολή για μας θα ήταν φυσικό να είναι π.χ. η ποντιακή. Ανάλογα φαντάζομαι ότι σε μία περιοχή της Κρήτης θα ήταν φυσικό να ντυθούν βρακοφόροι (άραγε ποιοί δόξασαν περισσότερο την Ελλάδα στον β' παγκόσμιο, οι βρακοφόροι ή οι φουστανελάδες;). Kι όμως, δεν υπάρχει εθνική γιορτή ή παρέλαση, που να μην υπάρχει η εικόνα του τσολιά. Η φουστανέλα έχει γίνει ένα αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής αισθητικής (που συχνότατα ολισθαινει στο κιτς)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου