Αλέξανδρος

Nα σε πω ήρωα, όπως πολλοί θέλησαν να σε μυθοποιήσουν, θα ταν ψέμματα. Ήρωας είναι αυτός που πεθαίνει γνωρίζοντας πως πάει να υπερασπιστεί, άλλοτε ένα μεγάλο ιδανικό κι άλλοτε πάλι όλους εκείνους που δίστασαν να κάνουν ότι κι αυτός.

Εσύ είχες άλλα σχέδια για κείνο το βράδυ και για όλα τα επόμενα. Να βολτάρεις ελεύθερος στην πλατεία, να πας γήπεδο, να κάνεις έρωτα.

Να σε πω αναρχικό ή ιδεολόγο όπως προσπάθησαν άλλοι για να προβάλλουν τα δικά τους πιστεύω, δε θα το κάνω. Στην ηλικία αυτή δέχεσαι τις επιδράσεις και τις ιδέες σαν σήματα στις αντένες σου, άλλες τις κρατάς κι άλλες τις διώχνεις χωρίς να έχεις κατασταλάξει για το δικό σου τρόπο εκπομπής.

Το μόνο που με εκφράζει να σου πω, εγώ ένας Έλληνας, είναι μία τούρκικη έκφραση που είδα σ'ένα τοίχο στο κέντρο της πόλης κάτω απ'το ζωγραφισμένο πρόσωπό σου: kardeşimsin Alexis. Αδερφός μας. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι πέρσι τέτοια μέρα ένιωσα ότι σκότωσαν το δικό μου αδερφό.

Ή ακόμη ότι μας προστάτεψες, όπως λέει το όνομά σου. Από την ψευδαίσθηση της "εύρυθμης λειτουργίας". Από τους καθημερινούς μικρούς και μεγαλύτερους συμβιβασμούς. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας φώναξε "Αρκετά!".Εσύ στάθηκες γι'αυτούς μία Ιφιγένεια στην Αυλίδα, μια μορφή εσταυρωμένου, και νομίζω πως θα μείνει ανεξήγητο γιατί θα πρέπει να θυσιάζεται πάντα ένας από μας για να οδηγηθούν οι πολλοί στην συνειδητοποίηση.

Καλό ταξίδι μικρέ.