Πόλεμος και Ειρήνη

Αν και ποιητής, περνούσε απ'το στενό πεζός.

Σήμερα πέτυχε τα παιδιά του δημοτικού έξω. 

Και το βρήκε σχεδόν αδύνατο, έπαιζαν εκείνο το παλιό παιχνίδι!

Πιασμένα χέρι-χέρι, με δύο ομάδες η μία κατάφατσα στην άλλη. 

"Θέλουμε πόλεμο!" 

"Κι εμείς ειρήνη!"

"Και ποιόν διαλέγετε;"

Ξαναβρέθηκε με ένα σάλτο στο προαύλιο, με κοντό παντελόνι και γρατζουνισμένο γόνατο. 

Ο αντίπαλος απέναντι σχεδόν διπλός, με μαλλιά να πέφτουν λιγδιασμένα στο μέτωπο και δόντι που τρίζει. Άγνωστο γιατί, επέλεξε να περάσει από εκείνον. Όμως όση προσπάθεια κι αν κατέβαλλε, τα δυνατότερα χέρια τον κράτησαν πίσω. 

"Θέλουμε πόλεμο, κατάλαβες;

Θέλουμε να χαχανίζουμε στη βροχή με την περπατησιά σου

Θέλουμε να σε χώσουμε σε κοιτώνες, βαρέλια και τσουβάλια

Θέλουμε να σε βάλουμε στην αγορά με μια τιμή στο πέτο, σαν το αρνί

Θέλουμε τις παρελάσεις, τις ειδήσεις, τα μπουρδέλα

Θέλουμε τη ζωή σου μπουρδέλο

Θέλουμε να σε φοβίζουμε όσο φτωχαίνεις και να σε ελέγχουμε όσο πλουτίζεις

Και όλα αυτά ξέρεις γιατί γίνονται;

Γίνονται για να θελήσεις και συ τον πόλεμο. 

Αν δεν μπορείς να μισήσεις αυτούς που σου λέμε, τουλάχιστον μίσησε εμάς.

Για να τρέξεις προς τα δω μανιασμένος

και να παίξεις επιτέλους το παιχνίδι

που ξέρουμε καλύτερα.

Κι αν δεν μπορείς σε τίποτε από όλα αυτά να μας βοηθήσεις

τουλάχιστον κάτσε φρόνιμος"