"Και κάτι άλλο, φίλοι μου. Πρέπει να ξέρετεπως απλώς διεκπεραιώνουμε ξένη αλληλογραφία,τίποτα περισσότερο"Κώστας Μόντης
Ο Μίμης Σουλιώτης ήταν ένας από τους δασκάλους μου. Όχι από εκείνους που σε αξιολογούν και τους ξεχνάς, αλλά από εκείνους που ένα κομμάτι του εαυτού τους εξακολουθεί να ζει μέσα σου. Θα μπορούσαμε να είχαμε βρεθεί αλλού, το ακαδημαϊκό ακροατήριο ήταν η αφορμή. Ήξερε από ποίηση, ήξερε από τσίπουρο, κάπνιζε το ένα πάνω στο άλλο, έζησε το ρεμπέτικο, τίμησε τη γυναίκα.
Δεν ανήκε στους θεωρητικούς της φιλολογίας που αγχώνονται να δημιουργήσουν όρους τόσο εξεζητημένους που δεν τους καταλαβαίνει κανείς άλλος πλην του εαυτού τους, έτσι ώστε να εξυψώνουν το "εγώ" τους.
Αντίθετα, μιλούσε βαθιά και απλά. Συνομιλούσε με τους ποιητές σαν να συναντάει παλιούς καλούς φίλους. Μπορούσε να ακτινογραφήσει τη δομή του κάθε βιβλίου, να σου πει την ιστορία της κάθε γραμματοσειράς.
Κάναμε μάθημα στην Κύπρο, σε ένα παλιό ξακουστό αρχοντικό που το Πανεπιστήμιο είχε αναστηλώσει για να κάνει μαθήματα και εκδηλώσεις. Τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι ήμασταν ένα καλό ακροατήριο. Εγώ ήμουν ο μόνος ελλαδίτης εκεί, οπότε διαβάζοντας τον κατάλογο στο πρώτο μάθημα είπε "Δημητριάδης δε μου φαίνεται κυπριακό όνομα". Του είπα ότι είμαι από τη Θεσσαλονίκη και τότε γέλασε κάτω από τα μουστάκια του "Α, είσαι καλαμαράς". Οι υπόλοιποι εκεί ψιλοπάγωσαν, γιατί αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται από τους Κύπριους προς τους ελλαδίτες κάπως μειωτικά. Εμείς όμως αμέσως συνεννοηθήκαμε, γιατί αυτός ο χαρακτηρισμός της κυπριακής αργκό συνέπεσε με την ιδιότητά μας: ήμασταν δύο γραφιάδες, δύο άνθρωποι του καλαμαριού. Επιπλεον, απολαμβάναμε και οι δύο να ψάχνουμε τον γλωσσικό πλούτο του ελληνόφωνου χώρου, όχι μόνο από τα βιβλία αλλά και βιωματικά. Μόνο που μας χώριζαν κάτι δεκαετίες εμπειρίας και κάτι χιλιάδες βιβλία. Δεν κοίταζε όμως ποτέ από ψηλά.
Η Λευκωσία είχε, το 2010, ένα όλο κι όλο ρεμπετάδικο της προκοπής. Ρεμπετάδικο κανονικό, όχι ταβέρνα με έναν βαρεμένο μπουζουξή στη γωνία. Εγώ βρέθηκα εκεί γιατί δύο κολλητοί μου είχαν πιάσει δουλειά σερβιτόροι, όταν όμως είδα τη υψηλής ποιότητας μουσικοί υπήρχαν εκεί, κόλλησα και πήγαινα σχεδόν κάθε βδομάδα.
Σε λίγο καιρό, να σου και ο Σουλιώτης. Δεν άργησαν να τον μάθουν καλά, και σε κάποια φάση του προγράμματος του έδιναν την κιθάρα να πει ένα-δύο τραγούδια.
Με τον Μόντη είχε φιλολογικό έρωτα. Συχνά έλεγε ολόκληρα ποιήματα από μνήμης και έπειτα από τρια-τέσσερα δευτερόλεπτα παύσης κατέληγε "για να δείτε τι μεγάλο ποιητή έβγαλε η Κύπρος".
Αυτό το Σάββατο, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, η Όλγα Ντέλλα, ποιήτρια, φιλόλογος και μαθήτρια του Σουλιώτη, θα παρουσιάσει στην αίθουσα "Κώστας Μόντης" αυτή τη μεταφυσική συνάντηση μεταξύ τους. Κατά τις 6.
Χαιρετούμεν. Επειδή οι άλλοι συναθροιστές επαρατήσαν τα τζιαι επειδή τα κυπριακά μπλόγκς συνεχίζουν τζιαι υπάρχουν, έστησα το TheCyprusBlogs.blogspot.com το οποίον θα ενημερώννω με τα μπλόγκς που είναι σε λειτουργίαν. Επρόσθεσα τζιαι το μπλόγκ σας. Κάμετε το γνωστόν για να κάμνει τα μπλόγκ σας γνωστά. Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιτυχία στο εγχείρημά σας!
ΑπάντησηΔιαγραφή