Μία γυναίκα που δε χωρούσε στις λέξεις

Ήρθε μία γυναίκα που δε χωρούσε στις λέξεις
Παρά γελούσε γλυκά ανάμεσα στα πυρωμένα τους χάσματα
Ήρθε με μεθυσμένα μαλλιά από κοράλλι
Εδώ κι αιώνες οι τροχιές μας συμπίπτουν ακανόνιστα
Αντηχούν στις λιωμένες πέτρες του δρόμου τα άλφα της και τ'αναφιλητά της
Όλα τα χάη του σύμπαντος στροβιλίζονται στον αφαλό της
Γράφει χαρά το στήθος και στην πλάτη κυλάει δάκρυ φωσφορικό
Σήμαντρα εντός της και σπείρες αιγαιακές
Δέρμα ηλεκτρικό
Λόγος Ανάσσης

Ήρθε μία γυναίκα που δε χωρούσε στις λέξεις
κι εγώ ακόμα γράφω...