Ιμεροσκοπείο

Βλέπω την ομορφιά κοιμώμενη
τρεις παρά κι πόλη σχεδόν εγκαταλειμμένη
Με το κατακαλόκαιρο να της βαραίνει τα μηνίγγια
Κι εγώ στη φλόγα μύστης
αόριστης σιωπής

Βλέπω την ομορφιά στα κύματα των βοστρύχων
Αστέρια σε μία πλάτη πλωτή
Χείλη από χόβολη να θροΐζουν ανάσες

Για να μετρήσεις αυτό δε βρέθηκε μέτρο
Για να χορτάσεις αυτό δε βρέθηκε ζωή

Η πόλη δεν ξέρει τίποτε
απ' το θαύμα
Ακόμη αργοκουνάει τα γρανάζια της
για την επόμενη μέρα

Εγώ όμως φωλιάζω επίμονα
μέσα στο ξύπνιο όνειρο
Παλεύοντας να κλέψω στιγμές
Βλέπω ακόμα.
Βλέπω την ομορφιά.
Βλέπω την ομορφιά.