1984

To 1949 o Eric Arthur Blair, γνωστός ως George Orwell, γράφει ένα μυθιστόρημα φαντασίας που έμεινε στην ιστορία ως ένα χτύπημα ενάντια στον ολοκληρωτισμό και την παρακολούθηση της ιδιωτικής ζωής των πολιτών. Το βιβλίο αυτό ονομάστηκε "1984", και παρουσιάζει μία κοινωνία δομημένη με τέτοιο τρόπο, ώστε μία πολύ μικρή κοινότητα εκμεταλλεύεται το σύνολο, που παρακολουθείται με τεχνολογικά μέσα για να μην εξεγερθεί εναντίον της.

Είναι αλήθεια ότι ρουφιανιά πάντα υπήρχε. Και η κάθε εξουσία έχει μία μεγάλη έξη στο να πληροφορείται τον ιδιωτικό βίο των πολιτών της, σε παραμέτρους που μπορεί να είναι παράνομες, ή και σε άλλες που δεν είναι. Ανεξάρτητα από το πολίτευμα.

Το ζήτημα είναι ότι από ένα σημείο και μετά η τεχνολογία έκανε τα πράγματα πιο εύκολα: παλιά μπορεί να ήταν ο περιπτεράς της γειτονιάς σου, που θα ψιθύριζε στον χωροφύλακα ποιά εφημερίδα αγοράζεις.
Τώρα μπορεί να είναι χιλιάδες κάμερες τοποθετημένες στους δρόμους, με την πρόφαση να ελέγχουν το κυκλοφορικό (ποιος ελέγχει τι ελέγχουν άραγε;), ενώ στην ουσία εστιάζουν σε πρόσωπα συμμετεχόντων σε διαδηλώσεις.
Τώρα μπορεί να είναι το δορυφορικό σύστημα παρακολούθησης, (το γνωστό ως συνωμοσιολογία) Echelon, που παρόλαυτά έχει αναγνωριστεί ως υπάρχον από το Ευρωκοινοβούλιο. (Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε και το ντοκιμαντέρ του ΡΙΚ, το νησί των κατασκόπων , μία από τις σπάνιες κρίσεις ειλικρίνειας της κυπριακής τηλεόρασης)

Το 1984, χρονιά που είδα το πρώτο φως, και σημεία του μυθιστορήματος είχαν αρχίσει να γίνονται από φαντασία καθημερινό βίωμα, ένα συγκρότημα από την Δυτική Θεσσαλονίκη έπαιζε ήδη τα τραγούδια του σε τοπικά μπαράκια, με μια χούφτα οργισμένους τινέιτζερ για κοινό. Τα παιδιά αυτά τραγουδούσαν:

Η ασφάλεια ξέρει τη γκόμενά μου και τι ώρα σπίτι μου γυρνάω

Η ασφάλεια ξέρει τη μάρκα απ' τα βρακιά μου και ενοχλείται στη δουλειά μου αν δε πάω

Τα ξέρει όλα και συμφέρει στην κοινωνία και σε μας και όταν αρχίζει πάνω χέρι κάτω χέρι βρες το κουράγιο να τραγουδάς...