Αποκλείεται να μην έχετε ακούσει τις κουβέντες αυτές, όταν διάφορες συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από ανθρώπους που μάχονται με λόγια και έργα για μία πιο δίκαιη κοινωνία. Αναφέρομαι είτε σε πολιτικά πρόσωπα, είτε σε κοινωνικές ομάδες.
Π.Χ. "καλά τα λέει ο Χ, αλλα τι να μας πει όταν έχει 10 διαμερίσματα στο όνομά του."
Εάν σκεφτούμε λίγο τον συλλογισμό αυτό, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι έχει ως βάση του την συνάρτηση:
αριστερός=φτωχός
δεξιός=πλούσιος
Η διαγώνια προοπτική είναι κάτι που σκανδαλίζει: είναι δυνατόν ένας πλούσιος να είναι αριστερός; Πως μπορεί να μιλάει για αδικία και απουσία κοινωνικού κράτους ένας άνθρωπος που έχει λυμένα για τον εαυτό του τα προβλήματα επιβίωσης;
Κι όμως, μεγάλες και ιστορικές φιγούρες της αριστεράς, ήταν ευκατάστατοι.
Με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, ο οποίος προερχόταν από οικογένεια της αργεντίνικης αριστοκρατίας.
Το ίδιο και ο Κάρλ Μαρξ, ο οποίος ήταν γιος δικηγόρου και συγγενής ραββίνων, δημοσιοράφος ο ίδιος
Θρυλείται ότι μία από τις εξέχουσες μορφές της μεξικάνικης αντίστασης των Ζαπατίστας, ήταν καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο.
Παρόλαυτά, δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο εάν μία καθαρίστρια, τρίβοντας τα σκαλιά φωνάζει "καραμαλή μου! καραμαλή μου!" (sic)
Εάν η συνάρτηση που αναφέρθηκε παραπάνω είχε αντίκρυσμα στην πραγματική πολιτική ζωή, η αριστερά θα ήταν ασφαλώς καθεστώς, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου. Ειδικά στην Ελλάδα, το 99% των επιχειρήσεων είναι μικρές ή μεσαίες, και απασχολούν ανάλογα μεγάλα ποσοστά κόσμου που δεν είναι ούτε πλούσιος, αλλά ούτε απαραίτητα αριστερός. Εκεί φυσικά δεν σκανδαλιζόμαστε καθόλου.
Ασχολούμαστε όμως, εν είδει κουτσομπολιού, με το πόσα χρήματα δηλώνει στο πόθεν έσχες ο τάδε αριστερός πολιτικός, ή με τον γείτονά μας που τρέχει σε εκδηλώσεις και πορείες ενώ έχει λυμένο το οικονομικό του.
Αντί να αντιληφθούμε ότι η προσφορά για μία πιο δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία, έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία όταν δεν γίνεται από ανάγκη.
Παρομοίως και τα "τσογλάνια με τα λεφτά του μπαμπά" που αγωνίζονται να πετύχουν πράγματα στο πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Τι σκάνδαλο!
Ενώ θα ήταν πιο λογικό και πρέπον, τα τσογλάνια να πάρουν τα λεφτά του μπαμπά, να αγοράσουν ένα πολυτελές αυτοκίνητο και να παριστάνουν τους γιάπηδες. Ορμή προς διατήρηση της σαπίλας; ίσως...
well said...απλώς το θέμα είναι αν υπάρχει ουσία στην κοινωνική προσφορά ή αν γίνεται απλώς νομενκλατούρα η χρήση του όρου αριστερός, ή αναρχικός, για το προφίλ του καθενός (γίνονται κι αυτά ε;)
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως και να'χει είναι όντως λυπηρό πως ο κόσμος εκνευρίζεται με έναν ιδεαλιστή ή μ'έναν υπερβολικά ρομαντικό για τον κόσμο τούτο, παρά μ'αυτούς που έχουνε καλοκάτσει στους θρόνους της εξουσίας και τον ριμάζουν καθημερινώς και εμπράκτως...
Αγαπητέ Βουκώλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις δίκιο, απλά στο συγκεκριμένο κειμενάκι δεν με απασχόλησε το κατά πόσο αυτοί που επικαλούνται μια ιδιότητα όντως εφαρμόζουν τις θεωρητικές αρχές που επικαλούνται.
Ήταν καθαρά ένας προβληματισμός επάνω στον πολιτικό αυτοπροσδιορισμό.
Το με πόση ευκολία δεχόμαστε να πούνε "αυτός μας το παίζει αριστερός ενώ είναι λεφτάς", και αντίθετα μας φαίνεται νορμάλ το παράδειγμα της καθαρίστριας.
Αυτό ισχύει γιατί σε μεγάλο βαθμό η συνείδηση του έθνικισμού είναι διαταξική, ενώ του σοσιαλισμού ταξική.
χμμ...έχεις δίκαιο, ειδικά στο θέμα του εθνικισμού...απλώς, πιστεύω ότι η αντίδραση του κόσμου απέναντι στην αριστερά προέρχεται και από την ουτοπική χροιά των διεκδικήσεων της-τουλάχιστον όπως της αποδίδεται συνέχως- και μάλλον στην ιστορική της δοκιμασία-εν ξέρω αλλά έχω την αίσθηση ότι μυθοποιείται σε τέτοιο σημείο, ώστε πολλές φορές να θεωρείται απρόσιτος ορίζοντας που τον κόσμο-τουλάχιστον έτσι το εκλαμβάνω δαμέ στην Κύπρο και με το ΑΚΕΛ να θεωρείται βασικός φορέας της αριστερής ιδεολογίας, τούτη η πολιτική επιλογή θεωρείται πλέον απηρχειωμένο ξέφτισμα χωρίς ελπίδα αναβίωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως να φταίει που και η αριστερά είναι συνυφασμένη με περισσότερους αγώνες και θυσίες για ένα όραμα που πηγάζει εν τέλει από την αντισυμβατικότητα - πράμα που για τον φορμαρισμένο κόσμο είναι δύσκολο να το ασπαστεί.
νομίζω όμως, γενικά ότι το να δηλώνει κάποιος αριστερός εν αφορά μόνο την πολιτική του κατεύθυνση αλλά την ίδια την κοσμοθεωρία του, εν θα πω πως τείνει να εν οντολογικό το θέμα όπως θέλουν κάποιοι να μεταφράζουν αριστερές ή μαρξιστικές(...)θεωρίες, αλλά...εκατάλαβες :)
απλώς, φαίνεται από το ποστ σου ότι υπάρχουν γενικά πολλές παρεξηγημένες αλήθειες για την ίδια την αριστερά και γενικά η αντίληψη που υπάρχει ότι η επανασταση ξεκινά από κάτω προς τα πάνω χωρίς διαδραστική συμβολή είναι λαθεμένη εφόσον με τες αναφορές σου φάινεται εν τέλει να ξεκινά διαταξικά και διαδραστικά!
έίπα και άσχετα, περδόν! εν η ώρα τέτοια...
proswpika moy fainetai dynhtika atomikistiko na eisai ftwxos koymoynisths (kallista tha mporoyses na eisai kai xristianos, h xmm... giati oxi kai ethnikososialisths). Alla to na eisai bolemenos (koinws na mhn se eksyphretei h allagh toy status quo) kai aristeros agwnisths (me ayto den anaferomai sto na foras mplouza tse gevara kai na syxnazeis sth nayarinoy)tote ayto pragmatika einai eygenhs praksh, apo timhmenoys Anthrwpoys
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι θέμα για το οποίο μπορεί κάποιος να γράψει πολλά. Όλες όμως οι συζητήσεις, καταλήγουν στο εξής ερώτημα: "Θα πρέπει να κάνω πράξη τα πιστεύω μου;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ναι, τότε ώς σοσιαλιστής(ή αντίστοιχα ως χριστιανός κλπ) θα πρέπει να βοηθήσω με κάθε τρόπο στο να αποφευχθούν οι κοινωνικές αδικίες - αρχίζοντας από αυτές που ο ίδιος διαπράττω. π.χ. Ένας ιδιοκτήτης _πολλών διαμερισμάτων_, εκμεταλεύεται το γεγονός ότι το καπιταλιστικό καθεστώς του επιτρέπει να ζει από αυτά(απλά χρησιμοποιώντας το θεσμό της ιδιοκτησίας). Είναι αυτό σύμφωνο με τα πιστεύω του;
Φυσικά όχι!
Νομίζω λοιπόν, ότι ο καθένας θα πρέπει να διαμορφώνει την ψήφο του συνειδητά και χωρίς τύψεις. Μεγειά σου με χαρά σου, να ψηφίσεις αυτό που εξπηρετεί να συμφέροντά σου.
Αν στο βόλεμά σου όμως σε πιάνει και η φιλανρωπία (όπως αυτή κάποιων high class κυριών-βλέπε δασκαλάκη κ.α.) τότε να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου - και να τις κάνεις πράξη πρίν να μου τις εκφράσεις.
Αν κάνεις πράξη τα πιστεύω σου πρίν ξεκινήσεις για να πάς στη διαδήλωση, τότε να είσαι σίγουρος ότι δεν θα χρειαστεί να πας! Τα προβλήματα θα έχουν λυθεί!
Ωραίο άρθρο Χρήστο! Χαιρετισμούς!
Γειά σου ρε Αστέρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταξε για να ενσωματώσω στο παράδειγμά μου την οπτική σου, έστω ότι ο αριστερός άνθρωπος του παραδείγματός μου έχει δέκα διαμερίσματα, για να αποδείξει ότι είναι αριστερός πρέπει να τα χαρίσει στους φτωχούς;
Δηλαδή με τα δεδομένα αυτά, δεν είναι αριστερός ο Καρατζαφέρης που χάρισε 1 εκατομμύριο ευρώ στο ταμείο κατά της φτώχειας, όπως διατυμπάνισε;
Μήπως όμως εκτός από την προσωπική μας οικονομική δραστηριότητα, υπάρχουν και απρόσωπες οικονομικές δομές σε πολύ πιο αφηρημένο επίπεδο;
Και μήπως αυτές απαιτούν συλλογική δράση (εκεί ακριβώς είναι και η ιδιαιτερότητα, νομίζω, της αριστεράς) έτσι ώστε να έχουμε σ υ σ τ η μ ι κ ή αλλαγή;
Νομίζω με έπεισε ο Αστέρης αν και είχα άλλη γνώμη λίγο διαφορετική αρχικά... Απλώς θα πω ότι εγώ ένα άτομο που ποτέ δεν είχε δύο φράγκα παραπάνω στη τσέπη. Με πατέρα να βάζει κάρβουνα στα τρένα και με μάνα να είναι μια ζωή πάνω από μια ραπτομηχανή. Ποτέ να μην υπάρχουν έξτρα λεφτά για το οτιδήποτε, σε μια από τις πιο κακόφημες και υποβαθμισμένες περιοχές της Ελλάδας, από όπου έφυγα ως φοιτητής με πολύ μόχθο και αίμα από την μεριά των γονιών μου... νιώθω σαν να με τσιγκλάνε να χειροδικήσω όταν τους ακούω στην τιβι να λένε αυτά που λένε μερικές φορές. Και εδώ είναι ένα πρόβλημα: Πως άτομα που δεν υπήρξαν ποτέ στην ζωή τους μικροαστοί, προσπαθούν να κάνουν τα πράματα καλύτερα και πιο αριστερά. Μου θυμίζει τον Ευρωπαίο πολίτη που γνωρίζει ότι στην Αφρική πεινάνε και το πολύ να κάνει καμιά διαδήλωση ή να δώσει ένα 10ευρώ στους Γιατρούς Χωρίς σύνορα. Είναι σίγουρα αλτρουιστικό αλλά από την άλλη μήπως είναι και παραπλανητικό όταν λες θα φορολογήσουμε τους πλούσιους αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού σου το θεωρείς λίγο αδύνατο αλλά worth fighting for...? Αλλά ακόμα και να μην το θεωρεί αδύνατο στο πίσω μέρος του μυαλού του εμείς δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε γιατί δεν ξέρουμε τι σκέφτεται, επομένως θεωρούμε ότι μας λέει ψέματα γιατί πολύ απλά είναι πολιτικός που πάντα θα θέλει το προσωπικό του όφελος πριν το δικό σου χωρίς το ένα να αναιρεί το άλλο όπως είχε πει και ο Adam Curtis...μεγάλο παλικάρι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολιτική είναι συνάρτηση προσωπικού και δημοσίου συμφέροντος. Αυτό είναι απότοκο του συστήματος αντιπροσώπευσης, που δημιουργεί την γραφειοκρατική/επαγγελματική τάξη των πολιτευτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν δεν αντικατασταθεί ο βουλευτής/νομαρχιακός σύμβουλος/ δημοτικός σύμβουλος από τον ίδιο τον πολίτη με την μορφή λαϊκών συνελεύσεων, δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε ποτέ από όλα αυτά που συζητάμε τώρα.
Μέχρι εκείνη την ονειρεμένη ώρα της άμεσης δημοκρατίας όμως, πρέπει να δούμε πως θα διαχειριστούμε αυτό που έχουμε.
Το μοντέλο που περιγράφεις είναι με όρους ορθόδοξους μαρξιστικούς. Ο πατέρας που γεμίζει κάρβουνο το τρένο θα αποτινάξει τον ζυγό της εκμετάλλευσης και θα εγκαθιδρύσει τον σοσιαλισμό. Αμ έλα όμως που ο πατέρας μπορεί να είναι εθνικόφρων! Μπορεί να γουστάρει να ρίχνει κάρβουνο για το καλό της πατρίδας, ή γιατί έτσι του έμαθαν ότι είναι το σωστό.
Εκεί σπάνια θα δεις κάποιον να του λέει "καλά ρε είσαι χειρωνακτικός εργάτης και πιστεύεις στα εθνικά οράματα;"
Ενώ για τον πλούσιο αριστερό, θα το ακούσεις επί δέκα το αντίστροφο.
Λησμονούμε όμως με την θεώρηση αυτή ένα βασικό λογικό κενό:
Η σχέση εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου που σχηματοποίησε ο Μαρξ, δεν εφαρμόζεται με όρους απόλυτης σχέσης.
Δεν έχουμε απλά το σχήμα:
Η μπουρζουαζία εκμεταλλεύεται - Το προλεταριάτο το εκμεταλλεύονται
αλλά η σχέση είναι ΚΑΘΑΡΑ ΠΥΡΑΜΙΔΙΚΗ. Μόνο αυτός που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας, και μιλάμε για ελάχιστα άτομα σε παγκόσμια κλίμακα, δεν υφίστανται εκμετάλλευση.
Ακόμη και ο παχυλά αμοιβόμενος ιδιωτικός υπάλληλος δεσμεύει ένα σεβαστό τμήμα του καθημερινού του χρόνου, υφίσταται εξευτελισμούς και μείωση της προσωπικότητάς του για να φτάσει να παίρνει τα χρήματα που παίρνει.
Οι σχέσεις εκμετάλλευσης δεν εκπορεύονται από τους πλούσιους προς τους φτωχούς, αλλά διαπερνούν όλο το οικονομικό-κοινωνικό σύστημα και γίνονται όλο πιο αδίστακτες όσο κατεβαίνουμε στους χειρωνακτικά εργαζόμενους, στους ανθρώπους του εργασιακού μεσαίωνα του μεροκάματου 1 δολλαρίου.
Εκεί είναι που η αριστερά και γενικά η συλλογική οργάνωση έρχεται να δώσει απαντήσεις που δεν είναι σχετικές με το πόσα βγάζει ή πόσα κληρονόμησε κάποιος, αλλά με το πόση διάθεση έχει να διαλύσει τα δεσμά αυτής της πυραμίδας.
Το παράδειγμα του Καρατζαφέρη είναι ενδεικτικό: δώρισε ένα δυσθεώρητο ποσό στο ταμείο κατά της φτώχειας. Πολλοί φίλοι μου όπως το συζητούσαμε μεταξύ δεύτερης και τρίτης ρετσίνας του αναγνώρισαν μία πράξη που βοηθάει τη φτώχεια.
Προσωπικά θεωρώ λαϊκίστικη την πράξη αυτή, πιστεύω ότι το έκανε ακριβώς για να πείσει αυτούς τους 2-3 φίλους μου να τον ψηφίσουν.
Γιατί όσο και να είναι σωστή η πράξη να δώσεις 1 εκατομμύριο στους φτωχούς, είσαι άλλο τόσο συνένοχος όταν εξυπηρετείς πολιτικές που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Πολύ καλή ανάρτηση, μπορώ να πω ότι με βοήθησε αρκετά να αποσαφηνίσω κάποιες σκέψεις που είχα, όπως επίσης με βοήθησε να δω παραπέρα! Σε σχέση με όσα ειπώθηκαν, συμφωνώ περισσότερο με τον Πλανητά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα, όμως, να προσθέσω κάτι στο παράδειγμα που αναφέρθηκε με τον αριστερό με τα 10 διαμερίσματα. Σίγουρα ζούμε όλοι σε ένα οικονομικό σύστημα που δεν επιτρέπει μεγάλη διαφοροποίηση τρόπου ζωής, καθώς εξαρτόμαστε από το χρήμα. Συνεπώς, ο αριστερός πρέπει να επιβιώνει και να ζει με όποιον τρόπο μπορεί. Όμως, αν διαπιστώσει ότι έχει περισσότερα από όσα χρειάζεται, νομίζω ότι είναι σωστό (και σύμφωνα με την ιδεολογία του) να τα διαθέσει το καλύτερο δυνατόν για να συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή, ο εν λόγω αριστερός του παραδείγματος, να κρατήσει τα 2-3 διαμερίσματα και τα υπόλοιπα να τα διαθέσει ελεύθερα σε οικογένειες ή άτομα που έχουν πραγματικά ανάγκη. Γνωρίζω ότι αυτό είναι αρκετά δύσκολο όσον αφορά τα κριτήρια, όμως θα μπορούσε να γίνει.
Ελπίζω να μην είναι τελείως λαθεμένη η λογική που αναφέρω!