ΑΝΑΚΑΛΩ: Πουλήστε την Ακρόπολη Τ Ω Ρ Α !

  Με αυτά τα κρανοφόρα καθάρματα που σήμερα ψέκασαν με χημικά στο πρόσωπο τον Μανόλη Γλέζο, δεν ανήκω στο ίδιο έθνος. Δεν τους αναγνωρίζω κανένα δικαίωμα να με "προστατεύσουν". Και πιστεύω ότι πλέον υπάρχει ανοιχτός πόλεμος. Ή οι ελάχιστοι που επωφελούνται από αυτό το καθεστώς εκμετάλλευσης και συστηματικού ψεύδους παρέα με τους υπερασπιστές τους (μεγαλοδημοσιογράφοι, αστυνομία, δικαστές, παρακρατικοί), ή όλοι εμείς.

  Η Ελληνική Αστυνομία συνεχίζει να τρέφει στους κόλπους της υποκείμενα που είναι ικανά για το χειρότερο. Όχι απλώς άτομα που θα ρίξουν γκλομπιές στο ψαχνό νεαρών χούλιγκαν, όχι απλώς θρασύδειλους που θα δείρουν μετανάστες ή νεαρούς τσιγγάνους μέσα σε τμήματα, αλλά επικίνδυνους επιχειρησιακά ένστολους που μπορούν να στερήσουν από αυτή τη χώρα έναν από τους τελευταίους της ήρωες.

  Η ίδια η ζωή ενός ανθρώπου που είναι κοντά στα 90 απειλήθηκε, μιλάμε για μία ηλικιακή ομάδα που μπορεί να αντιμετωπίσει ως σοβαρό πρόβλημα υγείας μία απλή πνευμονία. Έναν άνθρωπο που δεν κατάφεραν να τον εξοντώσουν η μεταξική δικτατορία, η γερμανική κατοχή και η χούντα των συνταγματαρχών, παραλίγο να τον εξοντώσουν οι μονάδες καταστολής μίας "δημοκρατίας". Είναι σκέτη ντροπή. 

  Έγραφα χτες το βράδυ αρκετά ενοχλημένος, λίγες σειρές για την πρόταση κάποιων Γερμανών να πουλήσει το ελληνικό κράτος την Ακρόπολη. Αυτό δε συγκρίνεται ούτε στο παραμικρό με την αηδία που νιώθω αυτή τη στιγμή, επειδή άνθρωποι (που πληρώνονται από όλους με άμεσους και έμμεσους φόρους), προσπάθησαν να σκοτώσουν ένα από τα πιο ανυπότακτα γεννήματα αυτού του τόπου.

  Νομίζω ότι πρέπει πλέον προτάσεις όπως αυτές των Γερμανών βουλευτών να έχουν την απόλυτη συγκατάθεσή μας. Είμαι βέβαιος πως η Ακρόπολη θα βρίσκεται σε καλύτερα χέρια, όπου κι αν καταλήξει. 

  Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι αυστηρά οικονομικό. Αυτό που συνέβη σήμερα ήταν η πιο δυσάρεστη επιβεβαίωση. Το καθεστώς αυτό πρέπει να πέσει ως δομή, δεν φτάνουν πια τα ημίμετρα.

  Μανόλη Γλέζο, δεν ανήκεις στη "δημοκρατία" τους. 

 Δεν πουλήθηκες ποτέ. Σε όποιο κομματικό χώρο και να ήσουν, δεν έλειψες ούτε στιγμή από τις επάλξεις του αγώνα. Δεν έριξες ποτέ τη δικαιολογία ότι εσύ πολέμησες "σε άλλες μέρες", δεν είπες ποτέ ότι γέρασες και αφήνεις τον αγώνα σε νεότερους. Δεν λογάριασες ισχυρούς. Χρησιμοποιούσες πάντοτε το μυαλό και το σώμα σου και μετρούσες για χίλιους. 

 Μανόλη Γλέζο, είσαι ο δικός μου πρόεδρος της Δημοκρατίας. Χωρίς εισαγωγικά. Χωρίς αντιπροσώπους, χωρίς οικονομικούς νταβατζήδες. Με ένα κεφαλαίο Δ γιατί είχες πάντοτε την παρρησία και την αποφασιστικότητα που ταιριάζουν σε έναν ελεύθερο άνθρωπο.

  Έχουμε πόλεμο και εσύ είσαι η πιο βροντερή κραυγή μας.

*Οι φωτογραφίες είναι του Οδυσσέα Γαληνού