Ο Ιανός Δεσκάλας είναι νέος ποιητής που ζει στην Αθήνα.Ο "Έλεγχος Βαρών Ευσυγκινήτου" είναι ένα ποιήμα οργανωμένο γύρω από το αστικό τοπίο, με υπέροχες κατά τη γνώμη μου εικόνες. Δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά.
Έλεγχος Βαρών Ευσυγκινήτου
Ξυπνώντας,
Πρώτη σκέψη:
"Πώς με τύλιξε ο νυχτερινός αυτός κισσός
που αδράνεια έχει απλώσει στο κοιμισμένο μου κορμί"
Ξυπνώντας πρώτη κίνηση:
Ξερίζωμα,
Ν' αποδεσμευτείς πρέπει από το φρικτό αναρριχώμενο
Από τα ρουθούνια να βγει και από το λαιμό να ξεριζωθεί
Από τις κόγχες να απομακρυνθεί
Θα μετρήθείς πάλι,
Θα μετρηθείς και θα μετρήσεις,
πόσους χυμούς σου άφησε.
Έπειτα,
Θα φτιάξεις τον χρόνο
σαν οργάνωση στιγμών
και θα απλωθείς στον τόπο σαν οργάνωση ύλης
και σαν οργάνωση χώρου.
Μύτες και μάτια θα οργανώσεις σε ανθρώπους.
Όταν κάθισες στο παγκάκι,
Μίλησες στον συνταξιούχο,
Σου έφαγε την γλώσσα,
Ήταν κουφός.
Στο μετρό, όταν χαμογέλασες στην κοπέλα
Σου ξερίζωσε τα χείλη,
Τα ήθελε δικά της.
Στην υπηρεσία ένευσες στην καθαρίστρια
Σου έριξε βιτριόλι,
Δεν είχε πρόσωπο.
Στο καροτσάκι, μην χαϊδέψεις το παιδικό κεφάλι
Θα σου δαγκώσει τα δάκτυλα.
Πεινά για αγάπη.
Στην επιστροφή τα απλωμένα χέρια του ζητιάνου
Κλειδώσανε δόκανο
Στην κνήμη σου,
Τον έσερνες μαζί σου μέχρι το βράδυ,
Ήθελε να είναι σημαντικός για κάποιον.
Άντεξες μέχρι την νύχτα
Σε αυτό το αλλόκοτο πανηγύρι.
Έγινες αντικείμενο τόσων και άλλων τόσων ανείπωτων βίτσιων.
Ποιο δικό σου ικανοποίησες τάχα;
Ξαπλωμένος πλέον
Και η αδράνεια,
Μπότα σε πάτησε στο λαιμό
Και το αναρριχώμενο
Ανασκίρτησε.
Ξυπνώντας,
Πρώτη Σκέψη:
Έλεγχος Βαρών Ευσυγκινήτου
Ξυπνώντας,
Πρώτη σκέψη:
"Πώς με τύλιξε ο νυχτερινός αυτός κισσός
που αδράνεια έχει απλώσει στο κοιμισμένο μου κορμί"
Ξυπνώντας πρώτη κίνηση:
Ξερίζωμα,
Ν' αποδεσμευτείς πρέπει από το φρικτό αναρριχώμενο
Από τα ρουθούνια να βγει και από το λαιμό να ξεριζωθεί
Από τις κόγχες να απομακρυνθεί
Θα μετρήθείς πάλι,
Θα μετρηθείς και θα μετρήσεις,
πόσους χυμούς σου άφησε.
Έπειτα,
Θα φτιάξεις τον χρόνο
σαν οργάνωση στιγμών
και θα απλωθείς στον τόπο σαν οργάνωση ύλης
και σαν οργάνωση χώρου.
Μύτες και μάτια θα οργανώσεις σε ανθρώπους.
Όταν κάθισες στο παγκάκι,
Μίλησες στον συνταξιούχο,
Σου έφαγε την γλώσσα,
Ήταν κουφός.
Στο μετρό, όταν χαμογέλασες στην κοπέλα
Σου ξερίζωσε τα χείλη,
Τα ήθελε δικά της.
Στην υπηρεσία ένευσες στην καθαρίστρια
Σου έριξε βιτριόλι,
Δεν είχε πρόσωπο.
Στο καροτσάκι, μην χαϊδέψεις το παιδικό κεφάλι
Θα σου δαγκώσει τα δάκτυλα.
Πεινά για αγάπη.
Στην επιστροφή τα απλωμένα χέρια του ζητιάνου
Κλειδώσανε δόκανο
Στην κνήμη σου,
Τον έσερνες μαζί σου μέχρι το βράδυ,
Ήθελε να είναι σημαντικός για κάποιον.
Άντεξες μέχρι την νύχτα
Σε αυτό το αλλόκοτο πανηγύρι.
Έγινες αντικείμενο τόσων και άλλων τόσων ανείπωτων βίτσιων.
Ποιο δικό σου ικανοποίησες τάχα;
Ξαπλωμένος πλέον
Και η αδράνεια,
Μπότα σε πάτησε στο λαιμό
Και το αναρριχώμενο
Ανασκίρτησε.
Ξυπνώντας,
Πρώτη Σκέψη:
Teaser από το επόμενο ΩΡΙΩΝ? Πότε θα ξαναβγάλετε?
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στην επιστροφή τα απλωμένα χέρια του ζητιάνου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλειδώσανε δόκανο
Στην κνήμη σου..."
ανατριχιάσαμε...
θέλω κι εγώ Ωρίωνα έτσι?
Ερυκίνη και μένα αυτός ο στίχος με τρέλανε άκου να δεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ωρίων θα κυκλοφορήσει και πάλι όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες: καλλιτεχνικές, οικονομικές, ανθρωπολογικές ;P