Το περιοδικό "Δίφωνο" είναι από τα ιστορικότερα έντυπα με θέμα την ελληνική μουσική. Μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου στο γυμνάσιο να τρέχει στο περίπτερο για να το αγοράσει, αφού εκτός από τα άρθρα ατόμων που είχαν βιωματική και συνεχή εμπειρία με τη μουσική, συνοδευόταν από ένα cd.
Δε λέω για την τελευταία "μόδα" του "τζάμπα να ναι κι ό,τι να ναι" που έχει κατακλύσει εφημερίδες και περιοδικά, επειδή η μουσική βιομηχανία έχει πάρει την κάτω βόλτα.
To δισκάκι του Διφώνου ήταν μία προσεκτικά επιλεγμένη μουσική πρόταση, είτε επρόκειτο για συλλογή τραγουδιών, είτε για προσωπικές δουλειές καλλιτεχνών.
Δεν είναι ψέμα ότι ο τομέας των εκδόσεων, είτε πρόκειται για περιοδικά είτε για βιβλία διανύει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις των τελευταίων ετών. Κρίση που αφορά βέβαια πρώτιστα τους χιλιάδες υπαλλήλους, αρθρογράφους κ.α. που χάνουν τη θέση τους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να έκαναν καλά τη δουλειά τους μέχρι χθες και σήμερα να είναι περιττοί.
Η περίπτωση "Δίφωνο", μαζί με τόσες άλλες πρώην ακμαίες επιχειρήσεις, δείχνει και το αδιέξοδο παραγωγής που αντιμετωπίζει η ελληνική εργασία στο σύνολό της. Οι όμιλοι που είχαν την ιδιοκτησία θα στραφούν σε άλλες επενδυτικές κατευθύνσεις, όμως η ανάγκη που κάλυπταν τα έντυπα δεν θα αναπληρωθεί εύκολα.
Οι εργαζόμενοι του περιοδικού έχουν στήσει ένα blog, και ζητούν τη στήριξή μας.
Περισσότερα στο : http://e-difono.blogspot.com/
Αγαπητέ Πλάνητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν φοιτητής στο Ηράκλειο όταν πρωτοβγήκε και για πολλά χρόνια το ακολουθούσα, κυρίως για τις υπέροχες συλλογές του που αναφέρεις...
Το "Rock Fathers" ήταν ιστορικό και ταξιδεύει μαζί μου σε όποιο αυτοκίνητο οδηγώ εκ τοτε...
Δεν είναι τόσο απλό. Κάποιος μπορεί να παραμένει καλός αρθρογράφος, καλός κτίστης, καλός χημικός, καλός οικονομολόγος, αλλά να μην βρίσκει δουλειά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ότι δεν τους χρειαζόμαστε, απλώς χρειαζόμαστε λιγότερους!
Η φθηνότερους!
Λυπηρό μεν, αληθές δε!
Δε γίνεται το Δίφωνο να είχε κάνει το πήδημα από 1 cd στα 3 και σε εξωπραγματική τιμή. Δε γίνεται το Δίφωνο να δεχόταν να γράφει τιμή Ελλάδος χ, και να πουλά ο διανομέας στην Κύπρο σχεδόν 2χ! αυτό το τελευταίο ήταν ο λόγος που σταμάτησα να το παίρνω πριν από κάμποσους μήνες, ενώ σχετικό μήνυμα που τους είχα στείλει παρέμεινε αναπάντητο…
Και τελικά υπάρχουν υποκατάστατα. Εσύ ή εγώ μπορούμε να γράψουμε κάτι για ένα αγαπημένο καλλιτέχνη, χωρίς να αναμένουμε είτε κέρδος είτε αναγνώριση. Εκείνος που ψάχνει θα το βρει, θα το διαβάσει και θα νοιώσει τη δική μας ευαισθησία, και όλα αυτά εκτός εμπορικών κυκλωμάτων.
Και αυτό αληθές!
Νέε Ελληνοκύπριε, μόνο το Rockfathers;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Ιστορίες για ροκάδες" το θυμάσαι; :-)
Στροβολιώτη, το φαινόμενο που λες επειδή το έζησα και εγώ για πολύ καιρό στη Λευκωσία για αγαπημένα μου έντυπα, συμβαίνει για όλα ανεξαιρέτως τα περιοδικά/εφημερίδες της Ελλάδας.
Δηλαδή και την "Ελευθεροτυπία" ή το "Βήμα" να πας να αγοράσεις θα το βρεις στη διπλάσια τιμή, εάν κοστίζει 1 ευρώ στην Ελλάδα θα το πάρεις 2, αν κοστίζει 3 θα το πάρεις 6 κ.ο.κ.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο απίστευτης κερδοσκοπίας γιατί ο ελλαδικός τύπος θεωρείται εξωτερικού (στον καιρό της παγκοσμιοποίησης;) και "φοράει" το ανάλογο "καπέλο"...
Αλλά δεν νομίζω ότι η επιλογή είναι ανάμεσα στο Δίφωνο και άλλα τριάντα περιοδικά μουσικής που θα το αντικαθιστούσαν επάξια.
Ένα ακόμη ιστορικό περιοδικό, το ΠΟΠ και ΡΟΚ αποτελεί ήδη παρελθόν, όπως και περιοδικά άλλων ειδών (βλ. περ. "ΟΑΣΙΣ"). Δεν αντικαταστάθηκαν με όρους αγοράς.
Δεν πηγαίνω πλέον πολύ συχνά στο περίπτερο για να ενημερωθώ για τα μουσικά δρώμενα (ίσως είναι κι αυτή μία παράμετρος της κρίσης του κλάδου; δηλαδή ότι προτιμάμε όλο και περισσότερο το ίντερνετ για την ενημέρωσή μας) αλλά νομίζω ότι εάν πάω στον πάγκο δεν θα βρω αυτή τη στιγμή κάτι ανάλογο με το "Δίφωνο".
Και δεν ξέρω εάν μπορούμε εμείς να το αντικαταστήσουμε. Π.χ. και εγώ όταν πηγαίνω σε ένα live που μου αρέσει γυρνάω στο σπίτι και γράφω πέντε κουβέντες, αλλά το blogging έχει συγκεκριμένο ακροατήριο και πλέγματα σχέσεων, άντε να διαβάσουν 68 συνάρρωστοι και επισκέπτες.
Ίσως να μπορούσε να παίξουν τον ίδιο ρόλο τα μουσικά portal, και μια που το έφερε η κουβέντα ξέρει κανείς κάτι καλό;
Εγώ πρόσφατα ανακάλυψα αυτό
http://www.rock-elliniko.gr/
αλλά και το παλιό γνωστό
http://www.rockap.gr/
Αγόραζα κι εγώ το δίφωνο, έχω εκατόν και κάτι από τα cd που πρόσφερε, όλα ήταν προσεκτικά διαλεγμένα. Σταμάτησα να το αγοράζω γιατί δεν κατάφερνα να το διαβάζω αν και κάθε φορά που το έβλεπα στο περίπτερο έμπαινα στον πειρασμό. Κρίμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή