Πόσο πάει σήμερα η ελληνική σημαία;

Ένα από τα πιο γνωστά εμπορικά σλόγκαν στην Ελλάδα ήταν για χρόνια το "είναι κεφάτη, γυρίζει απ' του Βερόπουλου".

Σήμερα πια,. τι κεφάτη να είναι η γυναίκα που πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ μετρώντας ψιλά, ήταν και ψιλοσεξιστική η διαφήμιση, μπήκε με τη σειρά της στην εφεδρεία. 

Το πρώτο που θα δεις ως σλόγκαν πλέον στα νέα διαφημιστικά της γνωστής αλυσίδας καταστημάτων, είναι το "ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΒΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ."

Δεν είναι στην πρόθεσή μου να δυσφημίσω τη συγκεκριμένη επιχείρηση, ποσώς με ενδιαφέρει. Αντί για τον Βερόπουλο θα μπορούσα να αναφερθώ σε οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση που δρα κατ'αυτόν τον τρόπο. 

Ο Βερόπουλος όμως, είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα της μετακίνησης των κριτηρίων του καταναλωτή. Μέχρι να φτάσει η Ελλάδα σε κατάσταση χρεοκοπίας, προβάλλονταν διαφημιστικά η πληθώρα των προϊόντων, η χαμηλότερη τιμή, τα πολλά καταστήματα. 

Μέσα σε κατάσταση καταρράκωσης της εθνικής υπερηφάνειας, και με ένα υπαρκτή την αντιπάθεια προς τους "ξένους" που μας κατακτούν οικονομικά, η ελληνική σημαία έχει γίνει κάτι το εμπορεύσιμο, ως ένα ισχυρό όπλο πώλησης. 

Από την μία πλευρά, το να τονίζεται η εντοπιότητα του προϊόντος και της εργασίας που το παρασκευάζει, μπορεί να είναι κάτι απόλυτα θεμιτό για έναν μικρομεσαίο επιχειρηματία, ο οποίος ζει και εργάζεται σε ένα μέρος και ζητά τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας. Όταν όμως βλέπεις ότι ακόμη και πολυεθνικές εταιρίες όπως η Lidl αναδεικνύουν την "ελληνικότητά" τους, μέσω των προϊόντων που διαθέτουν στον κόσμο ή μέσω της εργοδοτικής σχέσης που έχουν με τους υπαλλήλους τους, κάτι έχει πάει πολύ στραβά στην πορεία, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το "ελληνικό". 

Ας επιστρέψουμε όμως στο αρχικό μας παράδειγμα για να διαπιστώσουμε πόσο "Βέρος Έλληνας" είναι ο Βερόπουλος. 

Κάτι το οποίο είναι προφανές με μία στοιχειώδη αναζήτηση, είναι ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός όμιλος υπήρξε εδώ και πολλά χρόνια μέρος της αλυσίδας Spar, ολλανδικής προέλευσης με έδρα το Άμστερνταμ. 

Εκτός από την προφανή επιχειρηματική σχέση με τους... βέρους Ολλανδούς, υπάρχει και μία ακόμη πτυχή που δημιουργεί ερωτήματα, η επένδυση του ομίλου στην ΠΓΔΜ. 

Τα υποκαταστήματα Σκοπίων λειτουργούν πουλώντας προϊόντα "Made in Macedonia", ενώ η ονομασία είναι ελαφρώς αλλαγμένη, κόβοντας το Βερόπουλος σε... VERO,  γιατί όσο εμπορικό είναι να τονίζεις την ελληνικότητά σου στο ελλαδικό αγοραστικό κοινό, τόσο αντιεμπορικό είναι να το κάνεις στην γειτονική χώρα.
Η σημαία και ο τοπικισμός, όσο και αν κραυγάζουν ορισμένοι περί του αντιθέτου, αλλάζει στο εμπόριο ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε στοχευμένου κοινού.
Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα του 12, η γαλανόλευκη παίρνει περήφανα θέση στη τζαμαρία του Έλληνα εμπόρου επίπλων που πουλάει τουρκικής κατασκευής καναπέδες. Στην πινακίδα του πολυκαταστήματος που εμπορεύεται κινέζικα ρούχα. Σε μία ψευδαίσθηση στήριξης των ελληνικών προϊόντων και παραγωγών, σε μία αγορά που παραμένει παγκοσμιοποιημένη και με ένα κεφάλαιο που συνεχίζει να μην κοιτάει τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του.