Όλη τη νύχτα με παρακολουθούσε
μία δέσμη από λουλούδια στη γωνία
που είχαν ξεχαστεί εκεί από μία νύχτα
του Αγίου Βαλεντίνου
Με καρφωμένη επάνω μία καρδιά
πασπαλισμένη χρυσόσκονη
Άλλοτε σαν να φυλούσε τσίλιες
και άλλοτε σαν να χαχάνιζε σαρκαστικά εις βάρος μου
Έπιασα την κιθάρα
προσπάθησα κάτι να κουρδίσω
τα μηχανήματα μάταια με ενημέρωναν
ότι οι νότες είναι μια χαρά
ενώ εγώ έφριττα γιατί απ'τα χέρια μου ακούγονταν
ήχοι απόκοσμοι σαν να 'βγαιναν
απ'τα σπλάχνα κάποιου θηρίου
ή από οιμωγές ετοιμοθάνατων
Οι ρυθμοί του μετρονόμου
Οι ρυθμοί του ρολογιού
Οι ρυθμοί της καρδιάς
Κάπου συγχρονίστηκαν μέχρι που τους ήπιε το σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου