Τζάμπα μάγκας

Οι περισσότεροι έχουν πει ή έχουν ακούσει τη συγκεκριμένη φράση. Αυτή όμως αποτελεί την κατάληξη μίας παροιμίας του δρόμου (παρένθεση: όταν ακούμε "του δρόμου" αμέσως ο νους μας πάει σε κάτι παρακμιακό, υποδεέστερο, το θεωρώ μία από τις μεγαλύτερες γλωσσικές αδικίες). 

Ο θείος μου συνήθιζε να λέει αυτή την έκφραση συχνότατα. Κάποτε μου την υπενθύμιζε δύο ή τρεις φορές τη μέρα, τόσο σημαντική την θεωρούσε, και την θεωρεί ακόμα.

"Οι μαγκιές πληρώνονται" : πάει να πει, οτιδήποτε έχεις να κάνεις που θα εξυψώσει τον εαυτό σου, που θα σε κάνει να πεις "εγώ είμαι αυτός και ξηγιέμαι έτσι", πρέπει να το ζυγίσεις πρώτα ως προς τις συνέπειες. Πρέπει να ξέρεις όλα όσα μπορείς να πάθεις αργότερα και να μην ενεργήσεις μόνο με τον αυθορμητισμό σου ή οποιαδήποτε κυκλοθυμική σκέψη, αλλά να πράξεις όσα σου υπαγορεύει η βαθύτερη συνείδησή σου. 

Οι μαγκιές δεν πληρώνονται μόνο σε χρήματα. Το αντίτιμο μπορεί να αποτελείται και από άλλα πολλά πράγματα, όπως το καλό όνομά σου στους ανθρώπους, την αξιοπρέπειά σου, ακόμη και την ελευθερία σου. Είναι η φύση της πράξης σου που καθορίζει και τις συνέπειές της. 

Υπάρχουν μαγκιές που αξίζουν να γίνουν και άλλες που δεν αξίζουν.

Η λαϊκή σοφία έχει επιφυλάξει ένα όνομα για εκείνον που αγνοεί την πολύτιμη αυτή παροιμία: Τζάμπα μάγκας.