Υπάρχει κάτι στις τελευταίες εξεγέρσεις του βορείου αφρικανικού τόξου που με προβληματίζει. Δε μπορώ να μοιραστώ τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό που μεταδίδεται από μέσα διάφορων χρωματισμών, ότι ο αραβικός κόσμος παίρνει τις τύχες στα χέρια του και ότι διώχνει τους δυνάστες που τον βασάνιζαν για χρόνια. Το δεδομένο είναι ότι τύποι σαν τον Καντάφι, τον Μουμπάρακ και τον Μπεν Άλι κάθε άλλο παρά σεβάστηκαν τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες. Έφτιαξαν συστήματα ολοκληρωτισμού και καταπίεσης. Από την άλλη πλευρά, η σκοπιά των "ενθουσιωδών" στην Ευρώπη για κάθε ξεσηκωμό ή στάση κατά των καθεστώτων αυτών, δεν είναι αποκρυσταλλωμένη ηθικά και πολιτικά. Η Αιγύπτιοι διαδηλωτές έδιωξαν τον Μουμπάρακ κακήν-κακώς, για να αναλάβει ποιός; ο στρατός. Στην Λιβύη όταν απέτυχε η "αυθόρμητη" εξέγερση των αντικαθεστωτικών, ανέλαβαν τα όπλα των "συμμάχων". Τραγική ειρωνία, ο κύριος Νόμπελ Ειρήνης οργάνωσε πόλεμο.
Περισσότερο από όλα με παραξένεψε η στάση του αριστερού χώρου: ειδωλοποίησε τις διαδηλώσεις και τις στάσεις που πραγματοποιήθηκαν, ενώ μερικές μέρες μετά καταδίκασε την στρατιωτική παρέμβαση των "συμμαχικών" δυνάμεων, την οποία οι ίδιοι οι αντικαθεστωτικοί εκλιπαρούσαν και δέχτηκαν με προθυμία. Κάτι μπάζει.
Το κρανίο μας που σhίλιες πάντες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπάζει από παντού...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ζήτημα των αραβικών γεγονότων είναι πολύπλοκο. αν και κάθε χώρα έχει τις δικές τις πολιτικές, κοινωνιολογικές και θρησκευτικές ιδιομορφίες, αξιοσημείωτο είναι το ντόμινο που έχει προκληθεί. αυτή η αλληλεπίδραση που ταρακουνά την κάθε περιοχή και ενσαρκώνει ένα πρωτοφανές κύμα πολιτικής θέλησης, πρωτοβουλίας και ελπίδας. Αυτό που πρέπει να δούμε κατάματα, είναι η πρωτόγνωρη και μαζική κινητοποίηση τόσο μεγάλων κομματιών αυτών των κοινωνιών. μπορεί βέβαια από τη μία, να μην είχαμε μέχρι τώρα κάποια σοβαρή επαναθέσμιση των δημόσιων πραγμάτων που θα αφήσει κάτι μόνιμο στα πράγματα, ωστόσο και μόνο η πολιτική εμπειρία που βιώνουν (και δημιουργούν οι ίδιοι) οι λαοί είναι τρομερά σημαντική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως σε τυνησία και Αίγυπτο, τα πράγματα δείχνουν ότι τα καθεστώτα -αν και λαβωμένα- συνεχίζουν σε παρόμοιο μοτίβο. στην αίγυπτο βέβαια έχουμε συνέχιση των γεγονότων με μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις κάθε παρασκευή. ίσως να μπαίνουμε σε νέα φάση για αυτές τις κοινωνίες.
δείτε κι εδώ: http://english.ahram.org.eg/Portal/1/Egypt.aspx
Μήτσος
Δεν ξέρω γιατί, αλλά η ιστορία προσωπικά μου θυμίζει πάρα πολύ τις παράλληλες "επαναστάσεις" σε Ουκρανία ("Πορτοκαλί επανάσταση") και Γεωργία ("επανάσταση των ρόδων") που είχαν συνδεθεί με τις συγκρούσεις Αμερικής-Ρωσίας στα ενεργειακά, με αποκορύφωμα την ιστορία της Οσετίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως να είμαι υπερβολικά συνωμοσιολόγος και καχύποπτος...