1.3.11

Grain: Απέναντι όχθη (dead man walking)

Τους grain τους ανακάλυψα εντελώς τυχαία σε κάποια διαδικτυακή βόλτα. Μαζί με τους ήχους που προσεγγίζουν τις μουσικές μου προτιμήσεις, με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή οι στίχοι, που θα μπορούσαν να σταθούν και μόνοι τους ως ποίηση.
Σήμερα το τραγούδι "Απέναντι όχθη (dead man walking)" στριφογυρνούσε επίμονα στο μυαλό μου.



Σε κείνους που δεν άντεξαν
τη λάμψη της αυγής
Σε κείνους που ξεσπάνε
στα τοπία της κραυγής
Σ'αυτούς που λούζουνε τη νύχτα με το φως τους
Σ'εκείνους που δεν έχουνε πια τίποτα δικό τους
τίποτα δικό τους

Οι μέρες που περνάνε στην απέναντι όχθη
Οι μέρες που περνάνε στην απέναντη όχθη

Σε κείνους που ξεχάστηκαν
στις ράγες κάποιου τρένου
που δεν ξεκίνησε ποτέ
Σε κείνους που ξυπνήσαν με τα μάτια τους κλειστά
κι απλώσανε φτερά μ'ένα σημάδι στην καρδιά
κι απλώσανε φτερά μ'ενα σημάδι στην καρδιά
μ'ένα σημάδι...

Οι μέρες που περνάνε στην απέναντι όχθη
Οι μέρες που περνάνε στην απέναντι όχθη

Στις ώρες που περάσαμε στις φυλακές του Παραδείσου
παίρνοντας το τίποτα γυμνοί στα σύνορα του οίκτου
Στις ώρες που περάσαμε στις φυλακές του Παραδείσου
βάζοντας το τίποτα νεκροί πως λυώνουμε θυμήσου

Dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking, dead man walking

 * Οι Grain δεν έχουν βγάλει ακόμη δίσκο και από όσο έψαξα δε βρήκα κάπου καταγεγραμμένους τους στίχους. Οπότε η καταγραφή είναι από όσα άκουσα και ίσως να μην είναι εντελώς ακριβής.

**Oι grain στο myspace (με μουσική) http://www.myspace.com/grainmusicgr

1 σχόλιο:

  1. Παρομοίως,οι στίχοι με στιγμάτισαν από το παρθένο κιόλας άκουσμα της τρυφερής αυτής δημιουργίας.
    Και όπως πολύ σωστά αναφέρεται,όντως "θα μπορούσαν να σταθούν και μόνοι τους ως ποίηση".
    Είναι προφανές πως ο τραγουδιστής, Ζαφείρης, είναι προικισμένος με φωνή και έκφραση που μοιάζει κυριολεκτικά ηχητικός πειρασμός.
    Σε συνδυασμό με τα μονοπάτια που χαράσσουν Γιώργος,Γιάννης και Πασχάλης (εξίσου τιμημένοι κι αγαπημένοι) αξίζει να κρύψει κανείς το κόσμο για δυο και τρεις στιγμές στην χούφτα του -προτού ξεσπάσει σε σπαραχτικά ξεφωνήματα- και να τον αμολήσει μεσα σ'αυτο το οργασμικά πανέμορφο κι εκστασιακό μουσικό χάος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ