Σουλιώτης

Χτες αργά έγραφα ένα αφιέρωμα
στον παλιό μου δάσκαλο
τον Μίμη Σουλιώτη.
Ίσως γι'αυτό όταν πλάγιασα
ήρθε να με συναντήσει
με στριφτό ρολό στην τσέπη που τον βόλευε περισσότερο
και μουστάκια που κιντρίνισαν από τα χρόνια στο ταμπάκο
καρμπόν με του πατέρα μου.

Το είχε με τους ανθρώπους ο Σουλιώτης.
Άμα σ'έβρισκε μπόσικο
και άρπαζε μια λέξη σου
μία κίνηση ένα σπινθήρα
σου σκάρωνε ένα ποίημα
κι άντε να ξεμπερδέψεις μετά
από σκαμπροζιές και εντεκασύλλαβους

Έτσι και γω
Τον πρόφτασα στη διάρκεια διαλείμματος
Σ'ένα δωμάτιο στο αρχοντικό της οδού Αξιοθέας
να απομυζά μία ελιά τσακιστή
σα γυναικεία ρώγα

Και μόλις με καταλαβαίνει
παίρνει βλέμμα μωρού παιδιού
που πιάστηκε

Ενοχή χωρίς λόγο
σαν να κούρνιασε απόψε στα δικά μου γένια
στης μνήμης μου τις φύτρες.

Συνάντηση με την άλλη όχθη, Σάββατο 10 Μαίου 2014, Αίθουσα Κώστας Μόντης, Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, 18:00

"Και κάτι άλλο, φίλοι μου. Πρέπει να ξέρετεπως απλώς διεκπεραιώνουμε ξένη αλληλογραφία,τίποτα περισσότερο"

           Κώστας Μόντης

Ο Μίμης Σουλιώτης ήταν ένας από τους δασκάλους μου. Όχι από εκείνους που σε αξιολογούν και τους ξεχνάς, αλλά από εκείνους που ένα κομμάτι του εαυτού τους εξακολουθεί να ζει μέσα σου. Θα μπορούσαμε να είχαμε βρεθεί αλλού, το ακαδημαϊκό ακροατήριο ήταν η αφορμή. Ήξερε από ποίηση, ήξερε από τσίπουρο, κάπνιζε το ένα πάνω στο άλλο, έζησε το ρεμπέτικο, τίμησε τη γυναίκα.